بهشت زیر پای مادران است

نویسنده : سهیلا سعیدیانی

همگی ما این سخن را شنیده ایم و در واقع مشهور عام و خاص است که : بهشت زیر پای مادران است. در ابتدا و ظاهر این گونه به ذهن می رسد که به صرف مادر بودن بهشت از آن مادر خواهد بود. اما بهشت مطاع ارزانی نیست که به این راحتی در اختیار هرکس قرار بگیرد .یک مادر به واقع باید مادر باشد، قطره ای از وجود نامتناهی ذات پروردگار ،پروردگاری که رب است.جالب تمام منافع برای بندگانش و دافع تمام مضرات از بندگانش،نیکوترین پرورش دهنده است،رحمتش فراگیر است و تمامی ندارد.شاید گفته شود همه ی مادرها این گونه اند،همه ی منافع و خوبیها را برای فرزندان خود می خواهند و سعی در دور کردن همه ی مضرات وبدی ها از آنها را دارند ،کودکان شان را با شیره ی جان پرورش می دهند و رحم و شفقت مادر مثال زدنی است.
مقایسه ی مادر با خداوند صحیح نیست چرا که خداوند که خالق انسانهاست به خوبی می داند نفع و ضرر انسان در چه نهفته است ،لذا با تمام عشقی که به بندگانش دارد با سختیها ومشکلات آنها را می آزماید،چرا که تکامل وسعادت آنها را میخواهد.اما یک مادر چگونه منافعی را برای کودکش می پسندد؟

یک مادر دلسوز سعی می کند هر منفعتی را برای کودکش جلب کندو هر مضرتی را از او دور سازد.به عنوان مثال به کودکش واکسن می زند چرا که می داند او را در برابر بیماری ها مصون می سازد.یک مادر دلسوز مسلمان می داند که :قاری و حافظ قرآن ،در روز قیامت قرآن شفیعش خواهد بود.لذا کودکش را به خواندن و حفظ قرآن تشویق وگاه وادار می کند.

اما با وجود تمام کلاسهای قرآن و وجود کتابهای قرآن در منازل ،وضعیت مسلمانان دگرگون است.مگر همه ی مسلمانان مادری دلسوز که جالب منافع و دافع مضرات باشد ،را ندارند؟ پس چرا همه ی منفعتها از مسلمانان امروزی دور شده است و همه ی مضرات وبلاها به آنان روی آورده است؟اشکال در کجاست؟

گفتیم که خداوند که خالق انسانهاست نفع و ضرر آنها را بهتر از هر کسی میداند و به همین خاطر قرآن را که دستورالعمل رسیدن به سعادت است را بر ای آنها فرستاده است.اما مشکل اینجاست که ما انسانها در خیلی از موارد به ظواهر امر توجه می کنیم و ما مادرها منفعت راحت و بی دردسر را ترجیح می دهیم.بله حافظ قرآن جایگاهش بهشت است ، پس من مادر به همین موضوع بسنده می کنم و دیگر زحمت درک معانی و مفاهیم قرآنی را به خودم نمی دهم و خود و کودکانم را ملزم به اجرای اوامر قرآنی نمی دانم .

کودک از من مادر چه می آموزد؟ احترام به قرآن، !! بدون وضو به آن دست نمی زنم و آن را حمل نمی کنم، زمانی که قرآن خوانده می شود سکوت می کنم، زمانی که کودکم به سنی رسید ،برای روان خوانی و حفظ قرآن به مراکز مختلف قرآنی می فرستم و ماه رمضان هم در دوره ی ختم قرآن شرکت می کنم و فکر می کنم دیگر تمام شد و انتظار دریافت تمام منافع دنیوی و اخروی را دارم.کودک هم سلسله وار این قضایا را تکرار میکند.

نتیجه: قاری قرآن هستیم اما اخلاق و رفتار قرآنی نداریم،حافظ قرآن هستیم،اما اصولاً حیاتمان قرآنی نیست.

باز هم به ظاهر توجه نکنیم معنی این سخنان این نیست که روخوانی صحیح و حفظ و مرور قرآن ، خوب نیست،بلکه برعکس کاملاً لازم و ضروری است،واجب است،عبادت است،اما یک گزینه ی دیگر نیاز دارد تا انسان در مکتب قرآن به واقع ساخته شود و از منافع و خیر وبرکات آن بهره مند گرددو آن گزینه ،فهم و بکارگیری آیات قرآن در زندگی عملی است.

قرآن دستورالعمل زندگی است.قرآن یک نسخه ی انسان سازی از طرف خداوند خالق انسان است.نسخه ای برای شفای دردهای انسانیت و برای رشد بشریت در هر زمان و مکان.

تا زمانی که برخورد صحیح با این نسخه ،انجام نشود ،نتیجه ی مطلوب به دست نمی آید. یک نسخه را یا باید صحیح بخوانیم یا از کسی بخواهیم آن را صحیح برایمان بخواند(ترجمه کند).سپس دستورالعمل وارد در نسخه را یا حفظ کنیم و یا مدام یادآوری و مرور کنیم و در آخر به آن دستورات عمل کنیم تا نتیجه ی مطلوب را به دست آوریم.

پس قرآن را باید صحیح بخوانیم یا از کسی بخواهیم خواندن صحیح آن را به ما بیاموزد و آن را برای ما ترجمه کند(عالمان ومفسران) سپس دستوراتش را با حفظ آیاتش حفظ کنیم و یا به طور مستمر و روزانه مرور کنیم و بالاخره این دستورات را در زندگی به کار ببندیم ،تا از نتایج انسان ساز قرآن بهره مند شویم.

اما ما چگونه عمل می کنیم؟ روان خوانی صحیح را با وسواس یاد می گیریم.اما ما که عرب زبان نیستیم تا آن را بفهمیم،پس به خود وکودکانمان زحمت یاد گیری زبان عربی را نمی دهیم و حتی سراغ معنی آیات هم نمی رویم و به همان صورت آیات را از بر می کنیم و با مجلد قرآن نیز با کمال احترام برخورد می کنیم.اما چون معنا و مفهوم را نمی دانیم از بکار گیری صحیح هم در می مانیم.در نتیجه تلاوت وحفظ قرآن کمک زیادی به ما نمی کند.

باز هم زود تصمیم نگیریم،ما به این نسخه نیازمندیم. ما بیماریم وبرای شفا یافتن فقط این نسخه می تواند ما را یاری کند. تجربه های تاریخ به ما نشان داده است که هیچ مکتب و مذهبی نمی تواند به بشریت کمک کند بغیر از مکتب قرآن ،مذهب اسلام.!!!

پس ما نیازمندیم که رو خوانی صحیح همراه با معنا و مفهوم قرآن را بیاموزیم و دستوراتش را به طور کامل دریافت ،حفظ وعمل کنیم.

باز گردیم به سخن اول،بهشت زیر پای مادران است.من مادر چگونه در این راه می توانم انجام وظیفه کنم ؟آیا با فرستادن کودکم به مراکز قرآنی وظیفه ی من تعطیل می شود ؟ خواهر عزیزم کمی بامن بیاندیش!!!میدانم که زحمت خانه ومسئوولیت سنگین خانه داری تمام وقت مادر ها را گرفته است ،اما مادر عزیز ،ما که به این وضعیت از سالها قبل خو گرفته ایم ،ما که قرار است قطره ای از وجود پاک پروردگار باشیم.

مادر کودکش را چندین ماه زیر قلبش پرورش می دهد،برای سلامتی، طول عمر ،برکت رزق وخوشبختی او در هر لحظه دعا می کند.از ذره ذره ی وجودش اورا تغذیه می کند. برای آسایش او خواب را بر خود حرام می کند. سختی طاقت فرسای به دنیا آوردنش را به جان می خرد.واز شیره ی جان مکیدن را به او آموزش می دهد!!! کدام مادر است که اولین لحظات شیر خوردن کودکش را فراموش کند ،چقدر تلاش می کند تا کودک موفق به شیر خوردن شود.

بشنو سخنی چو در وگوهر                            از در وگهر گرانبهاتر

از قدرت کردگار داور          (گویند مرا چوزاد مادر      پستان به دهن گرفتن آموخت)

کردم چو به مهد آه وشیون                            بنشاند مرا بروی دامن

از هر خطرم بداشت ایمن      (شب ها بر گاهواره ی من     بیدار نشست وخفتن آموخت)

بر رخ چو بریخت کوکب من                        دانست زگریه مطلب من

بوسید زمهر غبغب من         (لبخند نهاد بر لب من         بر غنچه ی گل شکفتن آموخت)

چون دید ضعیف وناتوانم                           بر سینه گرفت همچو جانم

بوسید رخ ولب ودهانم      (یک حرف ودو حرف بر زبانم     الفاظ نهاد وگفتن آموخت)

در تر بیتم چه رنجها برد                        من راحت واو زمن جفا برد

هنگام مرض زتن بلا برد    (دستم بگرفت وپا به پابرد      تا شیوه ی راه رفتن آموخت)

                                                                       ادیب آزاد

این که همواره کار من بوده است، تلاش کردن ،پا به پای کودکم حرکت کردن ، تمام وقت و سرمایه ی زندگی من برای سعادت کودکم است ،او که از من می آموزد ،پس سخت نیست ،بگذار او شیوه ی صحیح را بیاموزد.

من مادر باید تلاش کنم روانخوانی قرآن را به خوبی بیاموزم،معنا ومفهوم آن را در حد توان دریافت کنم.آیاتش را حفظ کنم ودستوراتش را عملی سازم.اینجاست که وظیفه ی مادری را به انجام می رسانم وخود وکودکم را طبق نسخه ی انسان ساز قرآن ،در مکتب قرآن ساخته و پرداخته می کنم. وآنگاه سرافتادن مسلمانان را به امید خدا خواهیم دید، چرا که صاحب قرآن وعده داده است که: پیروزی از آن مسلمانان است ورستگار وسعادتمند کسی است که در مکتب قرآن ساخته وپرداخته شود ووعده ی او حق است.

و بالاخره بهشت زیر پای مادران است