چه هوای دلنشینی ست…هوای پاییزی را می گویم ؛ آن هوایی که رنگ و بوی دو نفره اش آدم را سر مست می‌کند. اصلا این پاییز جان می دهد برای قدم زدن با یار…می طلبد که تنها نباشی..دستی را بفشاری…محو شوی در عشقی پایدار …
یکسالی هست که تنها نیستم وانگار که هستم! همیشه آرزو داشتم که دو نفره شوم تا با یار جان در غروب پاییزی در خیابان های تهران روی برگ های خشک شده ی شهر خرخرش با آرامش راه برویم و حرف های عاشقانه بزنیم ، دو نفره شده ام اما گاهی احساس میکنم که نشده ام! تعجب نکنید؛ دارم از دورانی صحبت میکنم که نمی دانم متاهلم یا مجرد! دوران معلق عقد را می‌گویم!
یکسالی می شود که عقد کرده ام اما نمی دانم چرا همه چیز با ترس و لرز است! تلفنی های یواشکی و بی احساس ، بیرون رفتن های با ساعت ورود و خروج ، قدغن بودن مسافرت و …
گاهی فکر می کنم نه زندگی شیرین است و نه ازدواج . گاهی که به همسرم زنگ می زنم اگر جلوی پدر و مادرش باشد گاهی جواب تلفنم را نمی دهد و یا انقدر سرسنگین حرف می زند که گمان می کنم با یک فرد غریبه حرف می‌زنم…اعتراض که می کنم می گوید پدرم خوشش نمی آید و ممکن است که صحبت ما را بشنود!…
ما حتی جرات نداریم در جمع خانوادگی دست همدیگر را هم بگیریم چون پدر همسرم متعصب می شود و می گوید جلوی جمع خوبیت نداره زن و شوهر بهم ابراز علاقه کنند!
هر بار که بیرون می رویم ساعت که از ۱۲ شب می گذرد هزار بار به همسرم زنگ می زنند که چرا نمیایی، کجایی، کی میرسی، مواظب خودت باش و… گاهی حس می کنم که با دوست دختری که هیچ وقت نداشتم، بیرون می روم و حتی احساس گناه هم میکنم!
اصلا نمی توانم حرف های پدر همسرم را بفهمم که چرا اجازه نمی دهد با همسرم راحت باشم.
خلاصه که دوران نامزدی بدترین دوران زندگی ام بوده است و این مساله روی همسرم هم تاثیر گذاشته است و هر دوی ما به کل امنیت و آرامشمان سلب شده است.
متاسفانه این مسئله ، مشکل اصلی بسیاری از زوج های جوان است چرا که دوران عقد دورانی است که طرفین یک احساس معلق بودن دارند یعنی نه احساس مجردی می کنند و نه متاهلی ، همچنین در این دوران دختر و پسر به دلیل محدودیت خانواده ها کنترل کامل رابطه و به عبارتی استقلال کامل ندارند و این خود بر راوابط عاطفی طرفین تاثیر گذار خواهد بود. به همین علت است که روانشناسان و مشاوران خانواده بر کوتاه بودن دوران عقد تاکید می کنند .
به لحاظ فرهنگی خانواده ها امادگی لازم برای پذیرفتن عضو جدید را پیدا نکرده اند در نتیجه نقش و جایگاه فرد جدید در خانواده هنوز معلوم نیست . این مساله بیشتر در خانواده دختر نمایان است چرا که معمولا ترس خانواده دختر در زمینه ازدواج بیشتر است و یه همین خاطر محدودیت بیشتری را برای رفت و امد ها قائلند در مقابل چنین نگاهی در خانواده پسر کاملا برعکس است و خانواده پسر توقع دارند که با بسته شدن پیوند ازدواج عروسشان در بست در اختیار پسرشان باشد اما این نگاه متفاوت خانواده ها در انتها دختر و پسر را به چالش خواهد کشید .
سخت گیری بیش از اندازه خانواده ها تنها سردی و دل زدگی می اورد و بس. ما روایات زیادی در باره ابراز محبت ائمه معوصمین نسبت به همسرانشان داریم . پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند: اگر مردی به زنش بگوید من تو را دوست دارم، این جمله هر-گز از ذهن زن خارج نمی‌شود. همچین ایشان می فرمایند : هر چه ایمان انسان کامل تر باشد به همسرش بیشتر اظهار محبت می نماید اما متاسفانه برخی از پدران و مادران می خواهند در برخی از زمینه ها خود را جلوتر از ائمه بدانند و با محدودیت ها و دلسوزی های بی جا راه را بر جوانان سد کنند.
اما در مقابل لازم است این نکته را به زوجین محترم هم گوش زد کنیم که در رفت و امدهایتان برنامه ریزی و تعادل داشته باشید چرا که دوران عقد یک هفته و دو هفته نیست حداقل ۶ ماه طول میکشد و اگر هر روز و هر شب این رفت و امدها ادامه داشته باشد تنها باعث مزاحمت برای خانواده همسرتان می شود به خصوص که در خانه، دختر یا پسر مجردی باشد لذا بیشتر در بیرون از منزل قرار ملاقات بگذارید.
ثبت دیدگاه