در طول عمرم فقط ۸ نکته آموختم

                 شکوت الی وکیع سوء حفظی            فأرشدنی الی ترک المعاصی
                 و قـال اعـلـم بـأن الـعـلم فضل            و فـضـل الله لا یــؤتـــاه عـاص

از ضعف حافظه ام نزد حکیمی شکایت کردم           او مـرا به پرهـیـز از گـنـاه رهنمـون شد
و گـفـت بـدان کــــــه دانــایــی فــضــل است          و فضل خدا به گناهکار داده نمی شود

استادی از شاگردش سؤال کرد وگفت:چه مدت است که نزد من درس میخوانی وعلم یاد می گیری؟ شاگرد جواب داد: ۳۳ سال .       معلم :در این مدت طولانی چه چیزهایی یاد گرفتی ؟
شاگرد : ۸ نکته            معلم از شنیدن این جواب ناراحت شد و گفت : إنا لله و إنا الیه راجعون ،عمرم را صرف تعلیم تو کردم حالا فقط هشت نکته یاد گرفتی ؟    ناچارا " معلم گفت : این ۸ نکته چیست ؟

نکته ی اول :
وقتی به مردم نگاه  می کردم،دیدم که هر کس رفیق یا رفقایی دارد که وقتی پا به خانه ی قبر می گذارد او را تنها می گذارند از این رو من اعمال خوبم را رفیق خود کردم تا در قبر نیز همراهم باشند.

نکته ی دوم :
کلام خداوند متعال را ورق زدم به این آیه رسیدم « وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ ﴿۴٠﴾ فَإِنَّ الْجَنَّهَ هِیَ الْمَأْوَىٰ ﴿۴١) »
از آن هنگام با نفس خود به مبارزه پرداختم تا بر اطاعت پروردگارم ثابت قدم شوم .

نکته سوم :
آدم ها را دیدم که نزد هر کدام چیز با ارزشی وجود دارد که سفت آن را گرفته و  از آن مراقبت می کند که مبادا از دستش بدهد،قرآن را مطالعه کردم،می فرماید:« مَا عِندَکُمْ یَنفَدُ ۖ وَمَا عِندَ اللَّـهِ بَاقٍ ۗ »
بعد از آن هر چیز با ارزشی به دست آوردم به پروردگارم سپردم تا خود از آن برایم محافظت کند.

نکته ی چهارم :
وقتی به انسانها نگاه کردم متوجه شدم که هر کدام به چیزهایی از قبیل ثروت ،زیبایی،مقام و نژاد افتخار و مباهات می کنند ،در این فرموده خالقم تدبر و تأمل  کردم که می فرماید: « إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِندَ اللَّـهِ أَتْقَاکُمْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ ﴿١٣﴾ »
بعد از آن تر س از خدا و تقوایم را افزایش دادم تا نزد پروردگارم محترم و مکرم باشم.

نکته پنجم:
مردم را مشاهده می کردم که برخی از آن ها به همدیگر تهمت می زنند و یکدیگر را لعنت می فرستند و منشأ این احساسات ناپاک هم چیزی جز بخالت و حسادت نبود با این آیه از کلام پروردگارم برخورد کردم « نَحْنُ قَسَمْنَا بَیْنَهُم مَّعِیشَتَهُمْ فِی الْحَیَاهِ الدُّنْیَا »
از این رو از حسادت دوری کردم برایم روشن شد که قسمتم را خداوند تعیین کرده است،پس دیگر حسادت چرا؟کینه و عداوت و دشمنی چرا؟

نکته ی ششم:
بعضی از مردم را دیدم دشمن هم هستند و بعضی از آن ها به هم نوعان خویش ستم می کنند و آن را از بین می برند ، پروردگار م می فرماید:« إِنَّ الشَّیْطَانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا » از دشمنی و ستم گری نسبت به مردم دور شدم و خود را برای دشمنی و جنگ با شیطان آماده کردم.

نکته ی هفتم:
می دیدم که مردم برای کسب رزق و روزی خود را به آب و اتش می زنند و بسیاری از اوقات هم اهمیتی به حلال و حرام بودن آن نمی دهند،خداوند می فرماید« وَمَا مِن دَابَّهٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّـهِ رِزْقُهَا » فهمیدم که من نیز یکی از آفریده های پروردگارم هستم از همین رو خود را مشغول رزقی کردم که خداوند به من عطا کرده است .

نکته ی هشتم:
مردم را می دیدم که به افراد دور و بر خود توکل می کنند  و یا پشت به ثروت ،زمین،تندرستی و قدرت و ….می بندند و خداوند می فرماید« وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّـهِ فَهُوَ حَسْبُهُ  » از این جا بود  که امید به هر چیزی را از دل بیرون راندم و فقط به خداوند عظیم الشأن توکل کردم.