نویسنده : فریبا قهرمانی / ( با اقتباس از سوره ی القدر )
شب هایی که گویای نزول کلام قرآن بود
شب هایی که از هزارماه برتر بود
شب هایی که فرصت رسیدن
به قدر و ارزش بود .
شب هایی که گویای رویاهای شیرین بدون خواب بود.
شب هایی که همنشینی آن با فرشتگان بود.
شب هایی که در آن قطره ای اشک ،
در عمق آرام دریا فرو می ریختیم .
شب های که بیش از هر زمان دیگر خود را محتاج تر می دیدیم .
گریستنی آغاز می کردیم
تا مرز حقیقت عشق را دریابیم .
از شب های گرانقدری گذر کردیم
تا نشان راه را دوباره از تو بپرسیم
از شب های که تا طلوع صبح صادق نگاهمان را بیدار نگه داشتیم
برای جستجوی بخششت
از شب های گذر کردیم تا نقطه ی حرکتمان را از نو آغاز کنیم .
از شب های که بغض در گلویمان
می نشست از این که بیاد آوریم که در برابر قدرت لایزالت هیچیم….!!
در این شب ها بدنبال مرحمی بر زخم های کینه و کبر و کدورت … بودیم
بدنبال بخشش جرم هایمان بودیم
در سجده ها و برزمین افتادن هایمان به سویت خیره نگاه می کنیم و
می گوییم :تنها شاهد جرم هایمان تو هستی
با رحم و مروتت،برما ببخشای
با نگاهت بسوی مان گناهان را نادیده بگیر
هرشب از تو می خواستیم تا آخر راه با ما باشی
بدون تو پیمودن این راه ممکن نیست نیک می دانیم در هر قدم مان
چندین قدم بسوی مان می آیی
خدایا : در تاریکی این شب های روشن
چشمان گریان و نمناک مان را
به نورت روشن فرما
خدایا : دستان سرد و لرزان در
دعاها یمان را پر امید و محکم گردان
خدایا : مارا در زمره ی مهمانان ویژه ی این ماه قرار ده
خدایا : دلیل آمدن و رفتن این ماه را
آغاز جستجوی بی تردیدت قرار ده .
خدایا : مکعب زندگیمان را به هر طرف که چرخ خورد به خیر و نیکی،ختم کن
خدایا : هرگز رهایمان نساز تا با کمکت بتوانیم به پیمودن راهت ادامه دهیم….
ثبت دیدگاه