شما هم قربانی کردید ؟

نویسنده : نصیره حکمتی

روزهای مبارکی است ،روزهایی که ماندگار شده اند،روزهایی که تداعی کننده ی ایثار و فداکاری واقعی اند،همه می دانیم  در چنین ایام مبارکی بزرگ مردی امتحان سختی را پس داد که نتیجه اش قرنهاست همه را متحیر کرده،هنوز هم برای عده ای از ما در رده ی دشوارترین امتحانهاست.
نمی دانم؛ما مدعیان پیرو ابراهیم خلیل در این روزهای مبارک،روزهایی که یاد آور اسیر کردن نفس است ؛تا چه حد نفس اماره یمان را در کنترل داریم؟
نمی دانم آیا کسی از ما تا به حال جرأت گفتن(حتی گفتن)این را داریم که فرزند،یا عزیزترین کس یا دارایی زندگی مان را (خواه نفس باشد،خواه مال باشد،همسر و خانواده،مقام و …)قربانی کند؟
شاید هم باشد!چون زبان ادعای ما بسیار دراز است امام در مقام عمل…! الله أعلم

کاش به خود بیاییم ،هر چقدر سریعتر متوجه شویم و  در راه توبه و پشیمانی قدم برداریم به منافع بیشتری می رسیم.

سرورم ابراهیم فقط اندکی در محبت به فرزندش دچار افراط شد،که بدین گونه آزمایش شد،

آری می دانم اخلاص ابراهیم کجا و من کجا؟

همت ابراهیم کجا و من کجا؟

فداکاری،تلاش و جایگاه والای او نزد رب العالمین کجا و من کجا؟

می دانم او برگزیده و اوالعزم بود،

می دانم او هم پای حبیبم محمد(صلی الله علیه و آله و سلم)الگو و اسوه است.

قَدْ کَانَتْ لَکُمْ أُسْوَهٌ حَسَنَهٌ فِی إِبْرَاهِیمَ وَالَّذِینَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُ مِنکُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ کَفَرْنَا بِکُمْ وَبَدَا بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمُ الْعَدَاوَهُ وَالْبَغْضَاءُ أَبَدًا حَتَّىٰ تُؤْمِنُوا بِاللَّـهِ وَحْدَهُ إِلَّا قَوْلَ إِبْرَاهِیمَ لِأَبِیهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَکَ وَمَا أَمْلِکُ لَکَ مِنَ اللَّـهِ مِن شَیْءٍ ۖ رَّبَّنَا عَلَیْکَ تَوَکَّلْنَا وَإِلَیْکَ أَنَبْنَا وَإِلَیْکَ الْمَصِیرُ ﴿۴﴾

اما من هم ادعای پیروی از او را سر داده ام .

می دانم قربانی کردن یعنی از دو راه یکی را برگزیدن!

یعنی امری را فدای امر دیگری کردن!

ای علیم بذات الصدور!

می دانم که می دانی بار ها و بارها به خطا قربانی کرده ام.

هزاران بار آنچه را که نباید قربانی کرده ام.

بارها در پی جلب رضایت دیگران کوشیده ام.

قربانی خواسته های نفسانی شده ام.

قربانی پُست و جاه و مقام و منصب….

قربانی خانواده ….

قربانی موقعیت…..

قربانی جایگاه اجتماعی….

قربانی کسب شهرت….

قربانی کسب امتیازات دنیایی

قربانی کسب مقام علمی برای تکبر و ……

علیما!می دانم که می دانی چقدر خطاکارم…

حسیبا!من فراموش کار خطاکار وقتی در تنگنا هستم ،شب و روز دست های نیاز و تضرع ام را به درگاه رحمت و مغفرت و مهربانی ات دراز می کنم .

و می دانم چقدر پشیمانی  و تواضع بنده ات  را دوست داری با آنکه می دانم برای تو هیچ فرقی نمی کند که من عابد و فرمان بردار باشم یا به اندازه میان زمین و آسمان خطاکار و گناه کار،می دانم که نه به مُلک و جلال ات اضافه می کنم و نه از آن می کاهم چون می دانم تو صمد و یگانه ای.

می دانم تنها سود نیکی و عبادت را خود بنده می برد و تباهی و گناه را خود زیانمند شود«مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیْهَا ۖ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ ﴿١۵﴾»

می دانم شیطان فریبکار هر بار که می خواهد من سست اراده را بفریبد،گناهان را در لباسی جدید بر من عرضه می دارد،آن قدر زیرکانه عمل می کند که من گمان می برم بهترین کار ممکن را انجام می دهم؛

أَفَمَن زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَنًا ۖ فَإِنَّ اللَّـهَ یُضِلُّ مَن یَشَاءُ وَیَهْدِی مَن یَشَاءُ ۖ فَلَا تَذْهَبْ نَفْسُکَ عَلَیْهِمْ حَسَرَاتٍ ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَلِیمٌ بِمَا یَصْنَعُونَ ﴿٨﴾

می دانم پس از این هم می گوید خودت خواستی و انجام دادی،من بری هستم؛

«کَمَثَلِ الشَّیْطَانِ إِذْ قَالَ لِلْإِنسَانِ اکْفُرْ فَلَمَّا کَفَرَ قَالَ إِنِّی بَرِیءٌ مِّنکَ إِنِّی أَخَافُ اللَّـهَ رَبَّ الْعَالَمِینَ ﴿١۶﴾»

با اینکه اینها را همه می دانم اما باز مغلوب نفس سرکش و نافرمان شده ام

باز خطا رفته و پایم می لغزد،و هر بار شرمنده تر از قبل به درگاه غفورت می آیم …..

اما پیمان این بار  متفاوت است، دیگر این بار الگویم از میان اطرافیانم نیست این بار الگویی را برگزیده ام که ذات کبریایی ات خلیل اش نام نهاده ای.

می خواهم آن پیروز میدان نفس را سر لوحه ام قرار دهم،

او که محبت به فرزندش را جزیی از رسالتش می دانست اما در ادای آن اندکی فراتر رفت.

یا غافر الذنب!می خواهم طرف معامله شوم؛می خواهم بهشت برین ات را در ازای مبارزه با نفسم بخرم.

إِنَّ اللَّـهَ اشْتَرَىٰ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّهَ ۚ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ فَیَقْتُلُونَ وَیُقْتَلُونَ ۖ وَعْدًا عَلَیْهِ حَقًّا فِی التَّوْرَاهِ وَالْإِنجِیلِ وَالْقُرْآنِ ۚ وَمَنْ أَوْفَىٰ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّـهِ ۚ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَیْعِکُمُ الَّذِی بَایَعْتُم بِهِ ۚ وَذَٰلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿١١١﴾

می خواهم تمام قربانی هایم فقط و فقط برای ذات اقدس ات  باشد،تنها برای رضای ذات کبریایی ات،می خواهم تمام به اصطلاح مصلحت های دنیا قربانی اطاعت از فرامین ات شوند.

ای حی جلیل! می خواهم راه رفتنم ،سخن گفتنم،دیدنم،شنیدنم،نوشتنم،تنها و تنها بر مدار رضایتت حرکت نمایند.

 ای خالقی که تنها لایق و شایسته ی توست قربانی کردن.

من می خواهم هیچ چیز و هیچ کس همتای محبت تو در قلبم نباشد،

هیچ سخنی مقدم تر برکلامت قرار نگیرد.

ای مستعان!یاری ام ده چون تو تنها یاوری در جهت رستگاری بندگان.

ای مولای من!در حد توانم بر من تکلیف فرما.

لَا یُکَلِّفُ اللَّـهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَهَا مَا کَسَبَتْ وَعَلَیْهَا مَا اکْتَسَبَتْ ۗ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَیْنَا إِصْرًا کَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَهَ لَنَا بِهِ ۖ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۚ أَنتَ مَوْلَانَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ ﴿٢٨۶﴾»

پرودگارا! مرا از آنان قرار مده

که  در خوشی ها و لذت ها تو را فراموش می کنند،و که گستاخانه موفقیت هارا حاصل تلاش های مغرورانه می دانند.« فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ ﴿١۵﴾»

اما اگربا  اندکی سختی و رنج رو به روشوند گستاخانه تر  پا پیش می نهند و می گویند« وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ ﴿١۶﴾»

ای رب من!مرا بر آنچه دوست داری و  موجب رضایت و خشنودی ات است توفیق ده.

ای الله متعال مرا از بندگان مقرب درگاهت قرار ده.

أللهم ءات أنفسنا تقواها إنک أنت خیر من زکها

آمین