زینب شاه مرادی – /// بر اساس تحقیقات جدید، قرار گرفتن در محیطی با نور کم به مدت زیاد می تواند ساختار مغز را تغییر داده و تاثیر منفی بر حافظه و یادگیری ما داشته باشد.
به گزارش بیگ بنگ، تیم تحقیقاتی دانشگاه میشیگان به رهبری دکتر لیلی یان، پس از قراردادن این موش‌ها در نور کم به مدت ۴ هفته، به بررسی مغز آن ها پرداختند. موش‌هایی که در نور کم قرار داده شده بودند با کاهش ۳۰ درصدی ظرفیت هیپوکامپ (قسمتی از مغز که یادگیری و حافظه به آن مربوط است) مواجه شده و عملکرد ضعیفی در آزمایش مکانی از خود نشان دادند که قبلا آن را گذرانده بودند.
از سویی موش‌هایی که در نور زیاد بودند عملکرد چشمگیری در این آزمایش داشتند. علاوه بر آن، موش‌های گروه اول به مدت ۴ هفته در معرض نور زیاد قرار گرفتند که در نتیجه عملکرد ذهنی خود را به طور کامل بازیافتند. دیگر پژوهشگر این تحقیقات، پروفسور آنتونیو تونی نونِز در این باره گفت: «وقتی ما با قراردادن موش‌ها در نور کم، شرایط آب و هوای ابری در زمستان‌های میانۀ غربی یا نور فصای بسته را برای آنها به وجود آوردیم، متوجه اختلالاتی در توانایی مسیریابی و مکانیابی موش‌ها شدیم.»
وی افزود: «این مورد را می توان اینگونه توضیح داد که افراد در پیدا کردن خودروی خود در پارکینگ‌های شلوغ فروشگاه یا سینما دچار مشکل می شوند. قرار گرفتن در نور کم به مدت زیاد، باعث کاهش ماده‌ای با نام فاکتور نوروتروفیک مغز (نوعی پپتید که به اتصالات عصبی و سلامت نورون‌های هیپوکامپ کمک می کند)، خارهای دندریتی و یا اتصالات بین نورونی می شود. با کاهش اتصالات، عملکرد حافظه و یادگیری که به هیپوکامپ وابسته است کاهش می یابد. به بیانی دیگر، نور کم باعث کندی ذهن افراد می شود.»
جالب اینکه نور مستقیما بر روی هیپوکامپ اثر نمیگذارد؛ این یعنی قبل از آن که بر روی هیپوکامپ تاثیر بگذارد، در دیگر نواحی مغز تغییراتی ایجاد می کند. دکتر یان در این باره گفت: «ما مشغول بررسی ناحیه بخصوصی در مغز این موش‌ها هستیم. در این ناحیه، گروهی از نورون‌های هیپوتالاموس هستند که وظیفۀ تولید پپتیدی با نام اورکسین را دارند. این پپتید تاثیرات زیادی بر عملکرد مغز می گذارد. یکی از مهم ترین پرسش‌های تحقیقات ما این است: اگر اورکسین به موش‌هایی که در نور کم بوده‌اند تزریق شود، مغز آنها بدون نیاز به قرار گرفتن در نور زیاد بهبود می یابد؟» این تحقیقات می تواند به افراد مبتلا به آب سیاه، تحلیل شبکیه و مشکلات شناختی کمک کند.
دکتر یان اظهار داشت: «آیا می توان در افرادی که مبتلا به بیماری‌های چشمی هستند و نور زیادی دریافت نمی کنند، مستقیما این گروه از نورون‌های مغزی که به چشم می رسند را اصلاح کرد و مشکل آن ها را برطرف نمود؟ احتمال بهبود توانایی شناختی در افراد سالخورده و افراد مبتلا به اختلالات عصبی وجود دارد. آیا می توانیم به بهبود آن ها کمک کرده و یا حتی از پیشرفت بیماری آن ها جلوگیری کنیم؟»
منبع: https://bigbangpage.com
ثبت دیدگاه