گردآورنده:سهیلا سعیدیانی
از قدیم الایام مسأله ی پوشش ، دغدغه ی انسان ها بوده است. پوشش در هر مملکت وملیتی تحت عوامل محیطی وفرهنگی متغیر است.پوشش ولباس محلی هر منطقه هویت وشخصیت خاصی به مردم آن منطقه می بخشد.
از روزگاران دور مردمان هر منطقه لباس بومی و محلی خود را محترم می شمردند وطبق آداب ورسوم خود لباسهایشان را تهیه می کردند و از بدو کودکی تا پیری ،زنان ومردان شان به همان لباس مزین بودند.
با پیشرفت علوم وپدید آمدن تمدن شهر نشینی ،پوشش ولباس هم دستخوش تغییر وتحول شد. به نام راحتی، بهداشتی وایمن بودن ،لباسی موسوم به لباس اروپایی جایگزین لباسهای سنتی ومحلی شد.
منطقه ی ما«اورامانات وکردستان » نیز از این تغییرات در امان نماند.اما بافت سنتی این منطقه به سختی می خواهد که با این پدیده کنار بیاید وهمین باعث شده که معضل پوشش گریبانگیر خانواده ها شود.
در جامعه ی امروز ما طرز تفکر در مورد پوشش متفاوت است. در گذشته پدران ومادران ما به راحتی و آسانی ،از نوزادی ،کودک خود را ملبس به لباس سنتی ومحلی می کردند.به همین دلیل یک نوع هماهنگی شخصیتی را در فرزندان خود به وجود می آوردند. گذشته از انکه نوع پوشش ،سبب ثبات شخصیت بود، پوشش محلی ما پسران را مردانه ،شجاع وپر هیبت بار می آورد ودختران مان را ظریف ،زیبا وکدبانو می ساخت. در عین حال با توجه به اینکه اسلام شرایط عرف را تا آنجا که مخالف با شرع نباشد ،پذیرا است،لباس محلی ما پوششی مناسب ومحجوب به شمار می آید.
اما با گذشت زمان و ورود فرهنگ غربی ( اروپایی) اوضاع دگرگون شد. اکنون بعضی از خانواده ها با بی توجهی و کم توجهی فرهنگ لباس پوشیدن غربی را پذیرفته اند وبعضی دیگر با سرسختی در برابرش ایستاده اند.
اما نتیجه بسیار اسف بار است . فرزندان جامعه ی ما اکنون هویت وشخصیت خود را گم کرده اند. چند شخصیتی گریبان گیر آنها شده است. دختران میل به فرهنگ غربی وپسرانه جلوه نمودن دارند وپسران مان شخصیتی زنانه وبی ثبات پیدا کرده اند.
قصد توهین ندارم ،کسی را هم مجبور به پوشش نمی کنند اما این واقعیت جامعه ی ماست.از خانواده های کم توجه وبی توجه که بگذریم ،خانواده های حساس گرفتار معضل پوشش هستند.اگر توجه داشته باشیم لباس های موجود باب دل آنها نیست . به علاوه آنها هم دوست دارند با فرهنگ وتمدن جامعه پیش بروند، وسردر گمی از همین جا آغاز می شود. لباسهایی هستند که در ادارات ومدارس مورد استفاده قرار می گیرند که روی سخن ما با آنها نیست.مسأله لباس های خانه ومهمانی است ،که دردسر ساز شده است. قبول داریم که لباس های پنبه ای وراحت ؛مناسب وبهداشتی است وبرای رشد جسمی کودک مناسب است.مشکل از سنین چهار سالگی به بعد شروع می شود.
به یک نکته در همین جا باید اشاره کنیم که سعی در اسلامی نمودن مدها جواب گوی مشکلات پوشش نیست. زمانی که شخص تعهد می دهد که برای اداره ای مخصوص لباسی مخصوص بپوشد ، دیگر سعی در تغییر آن ندارد ،چرا ما که متعهد به دین اسلام هستیم سعی در تغییرپوشش ومدروز نمودن آن داشته باشیم . اسلام لباسی را که عرف منطقه است ومخالف شرع هم نیست می پسندد.دیگر نیازی نیست که از بهانه ی اسلامی کردن مدها که در واقع برای رواج بد حجابی است ،سخن بگوییم .زیبا پوشی وزیبا جلوه نمودن نیکو است .لباس محلی ما هم زیباست وهم پوششی کامل است ،نیازی نیست که با نازک بدن نما نمودن تنگ وچسبان کردن آن ،مثلا آن را زیبا کنیم!…….
خانواده ها دلایل مختلفی برای استفاده نکردن از لباس محلی برای کودکان خود دارند .از قبیل :
۱ـ دست وپاگیر بودن
۲ـ سنگین بودن وراحت نبودن کودک
۳ـ تفاوت لباس مدرسه وخانه
این دلایل را با استفاده از پارچه های سبک وارزان وقابل شستشو ،خیلی آسان میتوان حل کرد . مشکل اساسی در برخورد با مسأله ی پوشش طرز فکری است که بعضی از خانواده ها دارند . این که پوشش محلی را غیر متمدنانه وبه قولی بی کلاس می دانند واین مشکلی است که به آسانی حل نمی شود.
فقط به یک نکته اشاره می کنیم وقضاوت وتصمیم گیری را به خودتان واگذار میکنیم .لباس به انسان هویت می بخشد ،شخصیت را شکل می دهد وافکار ورفتار را تحت تأثیر قرار می دهد.سعدی علیه رحمه سال ها پیش لباس را نشانه ی آدمیت ندانست، منظور او توجه نکردن به ظاهر بود، اما در این مقطع زمانی با عرض پوزش از حضور شیخ اجل باید گفت:لباس نشانه ی آدمیت است ،چرا که اولین چیزی که از انسان به چشم می آید لباس اوست که خبر از راز درونی او می دهد.
پس پدران ومادران به فریاد رسید …..شخصیت وآدمیت فرزندان خود را دستخوش تهاجم فرهنگی نسازید .راحتی، تفاوت،دست وپاگیر بودن وغیره را بهانه نسازید. تحت تأثیر برنامه های ماهواره ای از کودکان معصوم مانکن نسازید.دختران را چون عروسک های غربی آراسته نکنید،تا در ذهن وضمیر ناخودآگاه او تصور زیبایی غربی جا خوش نکند . به او یاد دهیدکه زیبایی در سادگی لباس محلی او نهفته است ،به او بیاموزید که حجاب اسلامی وحکم شرعی آن ،برای صیانت وپاسداری از گوهر وجود اوست،نه حصاری برای زندانی نمودنش.
پسران را با لباسهای پرزرق و برق دخترانه ،سست عنصر نکنید .با لباس های تنگ وکوتاه بلوغ زودرس جنسی را ،باعث نشوید.به پسران خود یاد دهید که کمر همت به مردانگی شال وقبا ببنددوقدم های استوار با کفش ولباس آبا واجداد خود بردارد.
هویت پاک وبی آلایش را با همیت دینی در آمیزید وشخصیت متین واستوار مردان وزنان آینده را شکل بخشید وافکار را در راستای هدفی والا که همان رضایت الله است منسجم کنید.موفق باشید!…
ثبت دیدگاه