گناه در خلوت ، آفت ایمان سوز

نویسنده: استاد جلیل بهرامی نیا

مطالعه متون دینی نشان می دهد که شدّت تخریبی گناهان،یکسان نیست و بسته به این که گناه در چه شرایطی،نسبت به چه کسی،در چه زمانی و با چه تلقی و تصوّری انجام شود،شدّت تخریبی و میزان مجازات آن نیز متفاوت خواهد بود؛یکی ازایمان سوزترین انواع گناه،گناهی است که در تنهایی انجام شود؛ارتکاب گناه در تنهایی،نشانگر فقدان یقین به آیات قرآن،ضعف شدید ایمان و بی اعتنایی به نظارت و غیب دانی خدای متعال و همچنین پذیرش دین بر اساس ملاحظات اجتماعی است که نوعی ضعف شخصیت و نفاق محسوب می شود
حیا نکردن از خالق و حیاکردن از انسان،به بیان قرآن از اوصاف منافقان است: {یَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلاَ یَسْتَخْفُونَ مِنَ اللّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ . . . } النساء/ ۱۰۸ یعنی: از مردم شرم می کنند امّا از خدای متعال که ناظر و همراهشان است،شرم نمی کنند!مطابق حدیثی صحیح و البته بسیار هراس انگیز، که ابن ماجه قزوینی به شماره۳۴۴۲ از ثوبان روایت کرده است،پیامبر(ص)فرموده اند:"‏لَأَعْلَمَنَّ أَقْوَامًا مِنْ أُمَّتِی یَأْتُونَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ بِحَسَنَاتٍ أَمْثَالِ جِبَالِ ‏‏ تِهَامَهَ ‏‏ بِیضًا فَیَجْعَلُهَا اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ هَبَاءً مَنْثُورًا " 

؛ قَالَ ‏ ‏ثَوْبَانُ ‏ ‏یَا رَسُولَ اللَّهِ صِفْهُمْ لَنَا جَلِّهِمْ لَنَا أَنْ لَا نَکُونَ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَا نَعْلَمُ قَالَ : "أَمَا إِنَّهُمْ إِخْوَانُکُمْ وَمِنْ جِلْدَتِکُمْ وَیَأْخُذُونَ مِنْ اللَّیْلِ کَمَا تَأْخُذُونَ وَلَکِنَّهُمْ أَقْوَامٌ إِذَا خَلَوْا بِمَحَارِمِ اللَّهِ انْتَهَکُوهَا": گروههایی از امتم را می شناسم که با نیکی هایی به اندازه کوه تهامه به دادگاه آخرت می آیند؛امّا خدای متعال آن نیکی ها را همچون غبار پراکنده می سازد و نمی پذیرد!ثوبان گفت: ای پیامبر خدا،اوصافشان را برایمان آشکار فرما؛ مبادا ندانسته، از آنان شویم! پیامبر فرمود:آنان همکیش شما و از خودتان هستند و مانند شما اهل شب زنده داری هستند؛امّا در هنگام خلوت،مرتکب بی شرمی در برابر خدای متعال می شوند و گناه می کنند!