خواهرم بیا بیدار شویم

نویسنده : سرگل رستمی 
پیامبر محبوبم راهنمای کودکی و مرشد ومراد جوانی ام, مهربان معلم تمام عمرم,دوستت دارم که سزاوار عشق و دوستی هستی به خاطر زحمات تو و یاران توست که اکنون تاج اسلام را برسرخویش احساس میکنم و به رحمت خدایم امیدوارم به سویت سفرمی کنم و شوق نوشتن از تو در من جوشیدن گرفته

برای نوشتن از تو وضو گرفتم و دو رکعت نماز عشق خواندم و در آن بر تو سلام دادم سلامی که طعم دیگر داشت . این سطرها را با دلم می نویسم و از تو می نویسم و با خواهرانم در میان می گذارم وخود و آنها را مخاطب قرار خواهم داد
محبوبم ؛ من زنی از میان زنان امتت هستم با تو از دردهایم می گویم : چه خوش بود آن روزگاران که تنها ترس های امثال من در زنده به گورشدن در زیر خاک و مشکلاتی این چنینی بود,آنگاه تو مبعوث شدی وظلم ها پایان یافت ,آری آن روزها مرز بین دانایی و نادانی مشخص بود و…اما اکنون در دیار من و در عصری که من زنده ام زنان به گونه ای دیگر زنده به گور می شوند و تلخ تر از آن اینکه خود زنان از این مرگ فجیع لذت می برند و خواهان آنند آری زنده به گور می شوند ؛زنده به گور آرزوهای دور و دراز , زنده به گور غفلت های عمیق ,چشم وهم چشمی ها !
و به نام آزادی به بردگی کشیده می شوند و اسف بار تر اینکه؛ هوای آزادی و رهایی به سر ندارند.
پدران اهمال کردند و مادران در خواب فرورفتند و قانون مدارس دگرگون شد و اجتماع مسخ فکری شد تا دخترانی ظهور کنند که تمام آرزویشان در داشتن قوس کمر و رنگ ناخن و فرم مو و…خلاصه شود تا مادرانی پیداشوند که تمام همشان رو کم کنی همسایه ها و فامیل است و پی در پی آزار می دهند و آزار می بینند و به آن مشغول اند و این سیکل معیوب ادامه دارد…
دیگر فراموش کردیم چه وظایفی داریم ؛

– که؛که باید بنده ی فرمانبردار خدایمان باشیم
– که؛پیروی صادق برایت باشیم
– که؛فرزندی فروتن برای والدینمان باشیم
– که؛خواهری دلسوز وراهنمایی صادق برای خواهران وبرادرانمان باشیم
– که؛همسری صالح وقانت برای همسرمان باشیم
– که؛مادرباشیم ومادری کنیم برای فرزندانمان  وقبول کنیم وبه یاد بیاوریم که امانتهای خدایند وباید آنها رانیکو تربیت کنیم وبه وقتش به صاحبش بازگردانیم تا بهشت را فرش زیر پای خود کنیم

آه آه آه  زنان عصر من فراموش کردند چه گوهری هستند و… و خود را چون خرمهرها در بازار دنیای کساد شیاطین به بهایی اندک می فروشند و توهم سود دارند.
ای پیامبر محبوبم دردهایم بسیار است و تو را طبیب خویش می دانم.ربیع الاول که می شود خیلی جاها برایت مولودی می گیرند وبرنامه هایی را به مناسبت میلادت تدارک می بینند,امسال من هم به آن دعوت شدم در آنجا از تو گفتیم وشنیدیم وگریستیم وخندیدیم و…اما در آنجا زنان با آرایش ولباس بدفرم و…آمده بودند . با خودم گفتم خانه از پای بست ویران است این سروصداها هیچ نمی ارزد…
مادرانی را می شناسم که اگر فرزندش چند ساعت در خانه باشد صدایش به آسمان است که چرا بیرون نمی روی خسته شدم از بس سرویس دادم و نمی داند برای تربیت فرزندش چقدر مسؤل است خود را آگاهترین زنان می داند وفراموش کرده است کوچه و بازار محل تربیت فرزندش نیست وهمشهریان وهمسایه ها مربیان مناسبی برای جگر گوشه اش نیستند .
آری ما زنان؛ تو و کتابی راکه از سوی خدا برای هدایتمان آوردی فرموش کردیم که حال امت اینگونه شد.
افق هدفهایمان از لحظه های شهوت انگیز فراتر نمی رود و تلاشهایمان از آشپزخانه آنهم به زور عرف تجاوز نمی کند ,دوستی هایمان رنگ دیگری دارد وتوان گفتن آن را ندارم….حال ما گریه آوراست
چه بودیم وچه شد؟!
چه هستیم وچه خواهد شد؟!!  
خواهرم بیا بیدار شویم ؛آری من وتو بیا بیدار شویم که انگار  همه خوابند.
 طوفانی به پاست واگرما هم بخوابیم همه خواهند مرد .
بیا سفری آغاز کنیم تا یک دو کوچه آنطرف تر از دنیای خودمان به دنیای زیبای او
آری به سویش برویم وبه حضورش شرفیاب شویم که رفتن به حضورش ولو درمیان  نوشته ها ؛یادرخیالمان به تمام دنیا می ارزد.
به خدمت قهرمانی برویم که قلبها را با اخلاق کریمانه وگفتار نرم ودلنشینش هزاران سال بعد از خود هم به تسخیر خویش در می آورد.
او محبوبی پایان ناپذیر است که هر چه عاشقش باشی احساس می کنی کم است واو سزاوار عشق ووفای بیشتری است.
او استادی است که هرچه در خدمتش بیاموزی کلامش برایت تکراری نخواهد بود
قلبهای زیادی به او تعلق دارند وبرافق دیدگان فراوانی نوشته من محمد صل الله علیه وسلم را دوست دارم واز او پیروی می کنم وهستند دلهایی که هنوز این گنج بقا را نشناخته اند وبرای یافتنش کاوشی نکرده اند
من وتو از کدام طایفه ایم؟؟؟
محمد پیامبری که ازپدر دلسوزتر واز مادر مهربانتر بود ؛او همیشه درمان دردهای مزمن ومرهم زخم های چرکین روزگار انسان است واو داروی شفابخش خداست برای تاولهای دست امت اسلام ؛برای بهبود شکاف های حاصل از فرورفتن خارهای کوچک وبزرگ غفلت وجهالت وخوش باوری که در پای امت اسلام  فرورفته است.
خیلی از ما او را فراموش کردیم وسیره ومنهجش را از یاد بردیم وفقط زبانی بودن کنارش را یدک کشیدیم وعملا عضو صف مقابلش بودیم .
نمی خواهم ناامید باشم وناامیدتان کنم اما همینطور نمی خواهم خود وشما را فریب بدهم و از دردهایم هم ننویسم.
آری پیامبرمان را بشناسیم وبا او از در دوستی در آییم .این به نفع ماست
اورا بیشناسیم وزنانی را که در مسیر حیات او زیستند را بشناسیم وآنها را معیار ارزشهای خود بدانیم وتعامل آنها با پیامبرمان ورفتار پیامبررحمت را در خصوص آنان ببینیم تا بدانیم عشق وصداقت ووفاداری وایثار وتلاش کجای زندگیمان باید باشد.تا راه بهشت را بیابیم تادرخنکای لحظه های بودن با آنها بیاساییم و وه چه لحظه هایی است.
پیامبرمان فرزند آمنه بود هم او که اگرچه نبوت فرزندش را ندید اما عفیف وپاک دامن بود
پیامبرم صل الله علیه وسلم همسر خدیجه بود او که در عین داشتن ثروت وجاه وجلال همسری وفادار وحمایت کننده ای بی نظیر بود واگر ما زنان فقط درروش همسرداری به او تأسی کنیم در دنیا وآخرت سعادتمند خواهیم شد او در لحظه های تردید ثبات قلب همسرش شد ودر روزهای سخت آرامش وآسایش  روح همسرش شد وبه دغدغه های همسرش اهتمام داد او صالح وپارسا بود وخود ومال وجانش را در اختیار همسرش قرار داد وبهشت را برای خویش تدارک دیداو مادر فرزندانی پاک ومطهر است
بیامبرم همسر دوست داشتنی عایشه ی صدیقه است ,او که خدای مهربان بر پاکی وعفتش شهادت داد .همان بانویی که بیشتر از اصحاب پیامبر از پیامبرمان  برایمان بازگو کرده وعلمش ما را از سردگمی های جهل ونادانی وخرافه بیرون آورده است .
پیامبرم پدر مهربان زینب وکلثوم رقیه وفاطمه .نورهای همیشه روشن مسیر ما .
حضرت عثمان با رقیه وکلثوم یکی بعد از دیگری ازدواج کرد وبه خاطر آنان  ملقب به ذی النورین شد
یا فاطمه که رابطه اش با پدر مهربانش زبانزد است واگر برای تکریم وبزرگداشت والدینمان به او واخلاق مبارکش نگاه کنیم بسیار خواهیم آموخت .
همچنین دیگر بانوان عصر پیامبر علی الخصوص سایر امهات المؤمنین که باید ازآنها فراوان بشنویم تا بدانیم پیامبرمان چگونه زیست ومارا به چه چیزهایی امر کرد واز چه چیزهایی برحذر داشت .
پیامبری  که مفسر قرآن ونمونه ی عملی بندگی راستین برای خدا وقهرمان فتح قله های اخلاق وکمال انسانی است.
سیره ی پیامبرمان  رامدارسه کنیم تا بدانیم بندگی برای خداوند بزرگ چکونه است ویکایک نقش هایمان را باید چگونه ادا کنیم.
آری برای خویش وزندگی کردن در این دنیا و تدارک دیدن قصرهای بهشت ورهایی از عذاب  پروردگار باید سیره ی پیامبرمان را مدارسه کنیم ,هرروز بیاموزیم  ومرور کنیم.
 خداوند بلند مرتبه ما را به پیروی از اوسفارش فرموده که(أعوذ بالله من الشیطان الرجیم:لقد کان لکم فی رسول الله أسوه حسنه *احزاب ۲۱ * )  و اورا این گونه ستود (وإنک لعلی خلق عظیم  *قلم ۴*) ولی آیا می شود بدون شناختن کسی اورا اسوه وسرمشق خویش بدانیم ؟؟واز اخلاق بزرگوارانه ووالایش درس بگیریم؟؟؟؟
_(یا أیها النبی إنا أرسلناک شاهدا ومبشرا ونذیرا  وداعیا إلی الله بإذنه وسراجا منیرا *احزاب۴۵_۴۶* )
برای لحظه لحظه ی زندگی ما در محضرش درسهای عملی وپند واندرزهایی وجود دارد که رعایت وبه کاربستن هریک ازآنها بهشت را تضمین می کند .او دعوتگری است که خداوند متعال به او اذن دعوتگری داده پس هیچگاه دعوتش کهنه نخواهد بود وپیروی از او باعث جداماندن از کاروان ترقی نخواهد بود وهرکس خود را به درسها وآداب واخلاق او ملتزم کند عطرش جهان را به سوی شخصیتش خواهد کشاند.مگر سرنوشت کسانی رانخوانده ای که- با وجود نبودن امکانات  ارتباط جمعی در زمانشان و-تنها به سبب راستی در عهدشان با خدا وپیامبرش شهره ی آفاق شدند.    
أم المؤمنین عایشه اوصل الله علیه وسلم را اینگونه توصیف کرد که :کان خلقه القرآن.
وخود ایشان  صل الله علیه وسلم می فرمایند :إنما بعثت لأتمم مکارم الأخلاق
پس باید برای بودن در محضرش وقتهایی را تعیین کنیم وپیوسته در محضرش شاگردی کنیم واز نزدیک از چشمه ی جوشان اخلاقش جرعه جرعه کام تشنه ی خویش سیراب سازیم.
اگرچنین کردیم دیگر احساس بی هویتی نخواهیم کرد وبین شرق وغرب ؛بین مادیگری وترک دنیا  ؛بین افراط وتفریط دست وپانخواهیم زد.دیگر درخت وجودمان بی ریشه نخواهد بود  وجایی برای بی اخلاقی وبد اخلاقی نخواهد ماند .
بیایید خود وخانواده ی خویش را برای تربیت شدن در مکتب او ثبت نام کنیم وتا چنین کردیم واژه های بی تربیتی وبد تربیتی از فرهنگ لغات ما پاک خواهد شد .آرامش جای افسردگی ونظم جای هرج ومرج را خواهد گرفت .عشق  شوینده ی کینه از دلهای ما خواهد بود ولبخند رضا به جای  اخم وترش رویی بربوم صورت ما خواهد نشست.و…وآنوقت زندگی خواهیم کرد واز زنده بودن خویش خوشحال خواهیم بود .
همان پیامبری که در روز محشر قبل از همه ی پیامبران وارد بهشت می شود ونگهبان بهشت به ایشان می گوید :دستور داده شده ام که برای کسی قبل از تو دروازه ی بهشت را باز نکنم  *صحیح مسلم شماره ۱۹۷ از انس بن مالک * ودر آنجا امتش را در پیشگاه خداوند بزرگ شفاعت می کند.
ای خواهرم بیاتلاش کنیم تا از زمره  ی امتش باشیم این وظیفه ی ماست که سیره اش را در خانه هایمان  مدارسه کنیم وفرزندانمان را براساس آن تربیت کنیم وچرا که زندگی او برای همه ی ما حاوی درسهای مفید وکاربردی است که در مسیر بندگی پروردگار برایمان کارساز است وباید یقین  پیداکنیم که راه  رهایی أمت از زیر آوار مشکلات  که برسرس ریخته ؛مرور ومدارسه ی قرآن کتاب بی عیب پروردگار وسیره ی پاک وعملی پیامبر بزرگوار مان است.
بار خدایااز تو می خواهیم  وامید اجابت داریم پس محبت خود وپیامبرت را در دلهایمان بکاروبالطف خود آن را بپروران وما را از زمره ی پیروان راستین پیامبرش  قرار ده
خدای مهربان مشکل گشا رهایی امت پیامبرت را از این همه رنج به دست نسل ما مقرر فرما وبه ما توفیق شهادت در مسیر بندگیت وپیروی از پیامبرت  ارزانی ده
خدایا در  میان ما زنان امت در این عصر خدیجه هاو عایشه هاوسمیه ها و زنیره ها وفاطمه هاو… واسماها ی گم نام فراوانند آنها را توفیق ده وبر راه ومسیر بندگی ثابت قدمشان کن
بار خدایا ؛مهربان مهرپرور؛مربی ؛مصلح؛مالک  من ؛وتنها فرمانروا وفریادرس؛ ما را توفیق تربیت نسلی ده که بر آموزه های دینت  وبراخلاق پیامبرت  وحب ودوستی تو وپیامبرت پرورش یافته باشند نسلی که تلاش در راهت را مایه ی مباهات خویش بداند .
خدایا من وخواهرانم را اگرچه گناهان بسیار داریم واگرچه برایت کم بندگی کردیم ببخشای ومارا به حال خود رها مکن .تو تنها خدای ماهستی  وتنها برتو اعتماد داریم وتنها برتو توکل می کنیم وپیامبرت تنها سرمشق ماست مارا برپیمان وعهدی که با تو و او داریم بمیران.