نویسنده : یسری کریمی / ئایلان؛به کدامین گناه اینگونه شدی؟!تو مدعی کدام مرز؟!کدام مذهب!؟کدام ایین بودی؟!
تو به غیر از محبت مادرت مدعی چه چیزی بودی که اینگونه مظلومانه در میان امواج خروشان طعمه تندی امواج و بی رحمی طوفان شدی!
لعنت بر جنگ…
تو بجای بازی با اسباب بازی هایت از همان لحظه تولد همبازی توپ و تانک شدی…
آوای خوش کودکیت در میان صدای انفجار ظالمانه قدرت ناپدید شد..
پاهای کوچکت بر سنگفرشهای خونین شهر قدم نهاد …
آری تو بجای اغوش گرم مادرت در آغوش سرد و بی جان دریا ارام گرفتی..
و بجای اوای دلنشین لای لای مادرت تا ابد صدای امواج سهمگین دریا در گوش ات طنین می اندازت..
آی ادمها ک بر ساحل نشستید..
کودکی دارد میسپارد جان…
چرا فریاد نمیزنی ئایلان؟چرا بی صدا چششم فرو بسته ای…؟روی از جهانیان برگردانده ای که اینگونه صورتت را بر
شنهای سرد ساحل نهاده ای؟!
تو چه میفهمی از قدرت!از سیاست!از زیاده خواهی خدایان قدرت…
ئایلان؛راستی حق داری ک در دریا غرق شوی؛آخر فرشته ها که شنا بلد نیستند…
اگر تا ابد راه را بر تو سد کنند هزار بار دیگر هم در دریا غرق شوی ؛باز هم پیروزی..
اینان چه میفهمند از حق مظلوم؟!
آری …تو یک فرشته ای..
ثبت دیدگاه