با پایان شمارش آرای انتخابات پارلمانی در ترکیه، خبرگزاری‌های بین‌المللی از پیروزی حزب حاکم عدالت و توسعه خبر داده‌اند و احمد داوداغلو، نخست‌وزیر این کشور، پیروزی حزب متبوعش را «پیروزی دموکراسی» خوانده است.
با شمارش تقریباً کامل آرا، این حزب با کسب ۳۱۶ کرسی از ۵۵۰ کرسی پارلمان می‌تواند به تنهایی دولت تشکیل دهد.
رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه هم گفت رأی دهندگان «نشان دادند که عمل و توسعه را به جنجال ترجیح می‌دهند.»
حزب دموکراتیک خلق‌ها (هـ.د.پ) که مورد حمایت کردهاست، ۱۰ درصد آرای لازم برای ورود به پارلمان را کسب کرده است.
با وجود اینکه نتایج این انتخابات برای حزب کردی دموکراتیک خلق‌ها دلچسب نبود و این حزب ریزش آرای قابل توجهی داشت اما راه یابی این حزب برای نخستین بار در تاریخ ترکیه به پارلمان به عنوان سومین حزب بزرگ ترکیه برای رهبران حزب کردی همچنان یک دستاورد بزرگ محسوب می‌شود.
با این حال این حزب ۱ میلیون کمتر از انتخابات پیشین رای کسب کرد. حزب دموکراتیک خلق‌ها در انتخابات پیشین با کسب بیش از ۱۳ درصد آرا ۸۰ کرسی پارلمان را از آن خود کرده بود اما در انتخابات روز یکشنبه با کسب ۶۹. ۱۰ درصد آرا تنها موفّق به کسب ۵۹ کرسی پارلمان شد. این تعداد کرسی ۲۱ کرسی از رقم پیشین این حزب در انتخابات هفتم ژوئن کمتر است.
رهبران حزب دموکراتیک خلق‌ها در نخستین واکنش به نتایج انتخابات اول نوامبر از نتایج استقبال کردند. «فیگن یوکسکداغ» یکی از رهبران حزب کردی دموکراتیک خلق‌ها در نشست خبری پس از اعلام نتایج اولیه‌ی آرا اعلام کرد با وجود فشارهای شدیدی که در ۵ ماه گذشته علیه این حزب وارد آمده است، کسب این میزان آرا و راه یابی به پارلمان یک دستاورد محسوب می‌شود
نظرسنجی‌ها پیش از رأی گیری حاکی بود که عدالت و توسعه بین ۴۰ تا ۴۳ درصد آرا – چیزی شبیه به انتخابات ماه ژوئن – را به دست خواهد آورد. اما براساس شمارش آرا این حزب در انتخابات یکشنبه ۴. ۴۹ درصد آرا را کسب کرده که خیلی بیش از آرای لازم برای کسب ۲۷۶ کرسی است که برای تشکیل دولت لازم است.
با این حال این حزب کرسی‌های لازم برای برگزاری همه‌پرسی تغییر قانون اساسی و افزایش اختیارات رئیس‌جمهور که اردوغان خواهان آن بوده را ندارد.
حزب جمهوریخواه خلق، بزرگ‌ترین حزب مخالف دولت بیش از ۲۵ درصد آرا را کسب کرده است.
مردم ترکیه برای بار دوم طی پنج ماه گذشته امروز یکشنبه ۱۰ آبان در انتخابات پارلمانی شرکت کردند.
ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﮔﺎﻩ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﻗﻄﺐ ـ ﺣﻔﻈﻪ ﺍﻟﻠﻪ ـ
ﺍﻣﺎ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ، ﺧﻮﺩ ﻓﺘﻨﻪﯼ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺳﺖ؛ ﻓﺘﻨﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺩﺍﻋﯿﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻤﭽﻮﻥ
ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺘﻨﻪﯼ ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ، [ ۱ ] ﺑﺪﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ . ﻣﺎ
ﺷﮑﯽ ﺩﺭ ﺍﺧﻼﺹ ﭼﻨﯿﻦ ﺩﺍﻋﯿﺎﻧﯽ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ، ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﻢ: ﺁﻥﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻨﻪ
ﻓﺮﯾﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩﺍﻧﺪ . ﺁﻥﻫﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﯾﻖ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ .
ﭼﻨﯿﻦ ﺍﻣﺮﯼ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺗﺸﺎﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮﯼ ﺑﯿﻦ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﻭ ﻣﺴﺌﻠﻪﯼ ﺷﻮﺭﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻣﺖ
ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻟﺘﺰﺍﻡ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮ ﺁﻥﻫﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺸﺘﺒﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﮔﻤﺎﻥ
ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﻭﺍﺣﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﯾﺎ ﺩﻭ ﭼﯿﺰ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ
ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﭼﯿﺰ ﻭﺍﺣﺪﯼ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺩﻫﻨﺪ .
ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻋﺎﻣﻠﯽ ﮐﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺟﺬﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻤﺎﻥ
ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺷﮑﻞ ﺍﺟﺮﺍﯾﯽ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ، ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺗﻼﺵ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﮐﻪ
ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻧﻈﺎﻡ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﯿﺮﻧﺪ . ﻋﺎﻣﻞ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﻀﻤﯿﻦﻫﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺗﻘﺒﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ . ﭘﺲ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﻋﯿﺎﻥ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺗﻌﺬﯾﺐ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﺤﮑﻮﻡ
ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﺪ، ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ: ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﻣﯽﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﻭ ﺩﺍﻋﯿﺎﻥ
ﺭﺍ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽﮐﺮﺩ .
ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪﺍﯼ ﻓﺮﯾﺐ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ .
ﻣﺴﺌﻠﻪﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﻬﻤﯽ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺆﻣﻦ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ؛ ﻣﺴﺌﻠﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﻘﯿﺪﻩﺍﺵ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ
ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭﺵ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ . ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪﯼ
ﺑﺰﺭﮒ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ : « ﻣﻌﺒﻮﺩ ﮐﯿﺴﺖ؟ » « ﺧﺪﺍ، ﯾﺎ ﺧﺪﺍﯾﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﻧﺪ ﯾﺎ ﻏﯿﺮ ﺍﻭ
ﻣﻌﺒﻮﺩﯼ ﻧﯿﺴﺖ؟» ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻥ، ﻣﺴﺌﻠﻪﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﺑﺎ
ﻣﺴﺌﻠﻪﯼ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﯽﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪﯼ « ﺗﺸﺮﯾﻊ » ﯾﺎ ﺗﺪﻭﯾﻦ ﻗﻮﺍﻧﯿﻦ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ
«ﻗﺎﻧﻮﻧﮕﺬﺍﺭﮐﯿﺴﺖ؟»
ﺍﻣﺎ ﻣﺴﺌﻠﻪﯼ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ « ﺍﻟﺤﺎﺩ» ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻟﻔﺎﻑ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ
ﺍﺳﺖ .
ﻣﺴﺌﻠﻪﯼ ﻗﺎﻧﻮﻧﮕﺬﺍﺭﯼ ﺩﺭ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﻧﯿﺰ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺁﻥ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺣﻖ ﺣﻼﻝ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ
ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﻣﺼﺪﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻭ ﻗﺪﺭﺕﻫﺎ ﺍﻣﺖ ﻭ ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻥ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻣﺖ ﺍﺳﺖ، ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ
ﻭﺟﻮﺩ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺛﻘﻞ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺻﻠﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺁﻥﻫﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ
ﭘﺮﺩﻩﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ؛ ﭘﺮﺩﻩﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﯿﺎﺑﺖ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽ ﺍﺯ ﺁﻥﻫﺎ ﻭ ﺑﻪ
ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽ ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﻭ ﺑﯿﺎﻥ ﺁﻥﻫﺎ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ . ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﻧﻈﺮﯾﻪﺍﯼ ﺭﺍ ﻧﻘﺪ ﮐﻨﯿﻢ
( ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﯾﺮﺍﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﻨﯿﻢ ) ، ﺩﺭ ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻥ ﯾﮏ ﮐﻤﯿﺴﯿﻮﻥ ﻋﺎﻟﯽ ﻗﺎﻧﻮﻧﮕﺬﺍﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ
ﻣﻌﺎﻗﺒﻪ ﻭ ﺳﺮﺯﻧﺸﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺁﻥ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ، ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺣﻼﻝ ﮐﻨﺪ ـ ﮐﻪ ﺣﻼﻝ ﻫﻢ
ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ـ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻓﺴﺎﺩﻫﺎﯼ ﻧﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﻣﺒﺎﺡ ﮐﻨﻨﺪ ـ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺡ ﻫﻢ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ـ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ
…
ﺩﺍﻋﯿﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺩﻋﺎﯼ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﻘﺪﻫﺎﯾﯽ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ
ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ : ﻧﻪ، ﻧﻪ، ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﺎ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺍﺳﺖ؛ ﺷﻮﺭﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻠﺘﺰﻡ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍ ﻭ
ﺳﻨﺖ ﺭﺳﻮﻟﺶ ﺑﺎﺷﺪ، ﺷﻮﺭﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﺎﺭﭼﻮﺏ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺷﺮﯾﻌﺖ ﻭ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺍﻣﺖ ﺍﺟﺘﻬﺎﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﺻﻮﺭﺕ ﮔﯿﺮﺩ .
ﻫﯿﭻ ﺷﮑﯽ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺩﺍﻋﯿﺎﻧﯽ ﻫﺪﻓﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺷﻮﺭﺍ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﻪ ﻭ
ﺩﻟﺴﻮﺯﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﻢ: ﺁﻥﭼﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﺩﻋﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ، ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﻧﯿﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ
ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻫﯿﭻ ﺍﺳﻢ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺟﺰ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﺪﺍﺭﺩ .
ﺍﺯ ﺣﮑﻮﻣﺖﻫﺎﯼ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺍﺻﯿﻞ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ: ﻣﺎ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ
ﮐﻨﯿﻢ، ﺍﻣﺎ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺷﺮﺍﺏ ﺭﺍ ﺣﺮﺍﻡ ﮐﻨﯿﻢ . ﻓﻮﺭﺍً ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ : ﺍﯾﻦ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﺁﺯﺍﺩﯼﻫﺎﯼ
ﻓﺮﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺍﯾﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ .
ﺍﺯ ﺁﻥﻫﺎ ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ: ﻣﺎ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﻨﯿﻢ، ﺍﻣﺎ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﺤﺠﺐ
ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ : ﭼﻨﯿﻦ ﺣﻘﯽ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﯾﺪ . ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺁﺯﺍﺩﯼﻫﺎﯼ
ﺷﺨﺼﯽ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﺳﺖ .
ﺍﺯ ﺁﻥﻫﺎ ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ: ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﻣﻠﺘﺰﻡ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺩﯾﻨﯽ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻭ
ﺭﺑﺎ ﻭ ﺯﻧﺎ ﺭﺍ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﮐﻨﯿﻢ، ﻭ ﻭﺳﺎﯾﻞ ﺍﻋﻼﻥ ﺟﻤﻌﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺸﺮ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺍﻟﺤﺎﺩ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ .
ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ: ﺗﻔﮑﺮ ﺗﻮ ﺗﻔﮑﺮ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﻧﯿﺴﺖ . [ ﺑﻠﮑﻪ ﻋﯿﻦ ﺩﯾﮑﺘﺎﺗﻮﺭﯼ ﻭ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﺑﻮﺩﻩ
ﻭ ] ﺁﻥﭼﻪ ﺑﺮ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﺣﺎﮐﻢ ﺍﺳﺖ، ﺍﺭﺍﺩﻩﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺷﻤﺎ
ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺭﺿﺎﯾﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮ ﺁﻥﻫﺎ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﮐﻨﯿﺪ . ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ :
« ﻭَﻣَﺎ ﮐَﺎﻥَ ﻟِﻤُﺆْﻣِﻦٍ ﻭَﻟَﺎ ﻣُﺆْﻣِﻨَﺔٍ ﺇِﺫَﺍ ﻗَﻀَﻰ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﻭَﺭَﺳُﻮﻟُﻪُ ﺃَﻣْﺮﺍً ﺃَﻥ ﯾَﮑُﻮﻥَ ﻟَﻬُﻢُ ﺍﻟْﺨِﯿَﺮَﺓُ ﻣِﻦْ ﺃَﻣْﺮِﻫِﻢْ
» ( ﺍﺣﺰﺍﺏ؛ ۳۶ )
«ﻫﯿﭻ ﻣﺮﺩ ﻭ ﺯﻥ ﻣﺆﻣﻨﯽ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮﺵ ﺩﺍﻭﺭﯼ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺍﺧﺘﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ
ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .»
ﺑﻪ ﺩﺍﻋﯿﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺩﻋﺎﯼ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺩﻟﺴﻮﺯﺍﻧﻪ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯿﻢ:
ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻫﯿﭻ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﺪﺍﺭﺩ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﺍﺳﺎﺳﺎً ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺼﺪﺭ
ﺍﻟﺘﺰﺍﻣﯽ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻟﺘﺰﺍﻡ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﮑﻞ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺣﺘﯽ ﺧﺪﺍ . ﺍﻭﻟﯿﻦ
ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺍﻟﺘﺰﺍﻡ ﺑﻪ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ .
ﺑﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﻢ : ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﻫﯿﭻ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﺪﺍﺭﺩ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﺳﺮﺩﻣﺪﺍﺭﺍﻥ
ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺮ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﻣﻔﺴﺪﯼ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻦ ﮔﺸﻮﺩﻩﺍﻧﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ
ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﻫﯿﭻ ﺭﺍﻩ ﻭ ﻣﺴﯿﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻧﮑﺮﺩﻩﺍﻧﺪ . ﻣﺴﺌﻠﻪﯼ ﺍﻟﺠﺰﺍﯾﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﯾﺎﺩﻫﺎ
ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ . ﻫﺮ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺍﮐﺜﺮﯾﺖ ﺁﺭﺍﺀ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ ﺣﻖ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ
ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ، ﺟﺰ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ . [ ۲ ]
ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﯿﺰ . ﺁﻥﭼﻪ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﯿﭻ ﻧﺎﻡ
ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﺪﺍﺭﺩ .
ﺍﯾﻦ ﺩﺍﻋﯿﺎﻥ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻫﻮﯾﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺑﭙﻮﺷﻨﺪ،
ﺑﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻭ ﺭﺷﺪ ﮐﻨﻨﺪ، ﻫﺮﮔﺰ، ﻫﺮﮔﺰ، ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺳﮓ ﺷﮑﺎﺭﯼ
ﺣﺲ ﺑﻮﯾﺎﯾﯽ ﻗﻮﯼﺍﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪﻫﺎﯼ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺭ ﺑﻮﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ
ﻣﯽﮐﻨﺪ
« ﻓَﺎﺻْﺪَﻉْ ﺑِﻤَﺎ ﺗُﺆْﻣَﺮُ ﻭَﺃَﻋْﺮِﺽْ ﻋَﻦِ ﺍﻟْﻤُﺸْﺮِﮐِﯿﻦَ » ( ﺣﺠﺮ؛ ۹۴ )
« ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻦ ﺁﻥﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﯼ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻣﮑﻦ . »
(ﻣﺮﺟﻊ : ﻻ ﺍﻟﻪ ﺍﻻ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﻭﺡ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ : ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﻗﻄﺐ ـ ﺗﺮﺟﻤﻪ : ﺟﻬﺎﻧﮕﯿﺮ
ﻭﻟﺪﺑﯿﮕﯽ ﺻﺺ۲۱۳ – ۲۱۵ ـ ﭼﺎﭖ : ﺳﻮﻡ ۱۳۸۶ ـ ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ۱۳۸۲ ﺹ -۲۵۵ ۲۵۸
” احمد داوداغلو، نخست‌وزیر این کشور، پیروزی حزب متبوعش را «پیروزی دموکراسی» خوانده است.”
هرگز فکر نمی کردم روزگاری بیاید که مسلمین از دموکراسی کفری حمایت کنند چقدر تعجب آور است این سخن داوداغلو !