نویسنده : حیدر غلامی / در آستانه‌ی وداع با ماه مبارک رمضان، ماه ضیافت الهی قرار داریم. ماهی که مائده ی رحمت و بخشایش الهی، کریمانه گسترده بود؛ و علاقه مندان و طالبان رحمت و بخشایشش هر یک به اندازه‌ی نیاز و همتشان از آن توشه برگرفتند. شهر و دیارمان نیز در این فرخنده ایام، حال و هوای دیگری داشت:
نوای فرحبخش و دلنواز اذان، مرحبا مرحبا و الوداع الوداع از مناره ها ی مساجد به گوش می رسید. حضور زن و مرد، پیر و جوان در مساجد و برپایی نماز سنت تراویح چشمگیر بود. مه وله وی به زیبایی این حالت ها را بیان کرده و می گوید:
مناره سه‌دای سه‌لاش سه‌د ته‌رزه‌ن مزگی جه شادی ده‌ماخش به‌رزه‌ن
لوله‌ی ته‌راویح وه وه‌ش مدو ده‌نگ بی ئاهه‌نگه‌ن تار ته‌موره‌ی ئاهه‌نگ
مه‌رحه‌بای لیباس تاعه‌ت پوشانه‌ن ئه‌لوه‌دای کاس کاس باده نوشانه‌ن
و در این ایام پایانی رمضان نیز مردم به دنبال روئیت هلال و تازه شدن ماه شوال و فرارسیدن عید مبارک فطر هستند؛ تا بشارت آمدنش را به دوستان و آشنایان دهند. باز مه‌وله‌ی در این باره می گوید:
هیلال نه پای شه‌و نه‌سیم بوی نافدا بنمان نه‌و شه‌فه‌ق باده‌که‌ی سافدا
هه‌ی هیلال هه‌ی عه‌ید خیزو جه یاران وه ره‌غــم گــروی په‌رهیــزگاران
شادی ده‌ر وه دل لای مه‌ی خواران دا خه‌فه‌ت ده‌ر وه جه‌رگ روزه‌داران دا
چگونگی ثبوت روئیت هلال ماه رمضان و شوال، معتبر بودن اختلاف مطالع، اعلام عید توسط حاکم یا علماء و ..، محل اختلاف بوده و مجتهدین در این زمینه ها نظرات مختلفی دارند. در چنین مواردی بنا به اصل « لا انکار فی الاجتهاد »، نباید به بهانه های گوناگون ، رایی را بر مردم تحمیل کرد؛ زیرا خلاف حکمت و شیوه ی سلف صالح می باشد . قانون اساسی نیز با در نظر گرفتن این واقعیت ها، پیروان مذاهب اسلامی را در برگزاری مراسم و اعیاد مذهبی خود آزاد گذاشته است؛ پس چه بهتر که ما نیز با دوراندیشی و حکمت و روادانستن استفاده از این ظرفیت قانونی، به شدت از تجریح و متهم کردن همدیگر حذر نماییم.
به هر حال فردا یا پس فردا عید سعید فطر فرا میرسد، در این رابطه ذکر نکات ذیل را ضروری می دانم:
۱ـ در شرایط و اوضاع نابسامان و اسف بار کنونی دنیای اسلام که مملو از ظلم و ستم، ناعدالتی، زندانی، شکنجه، تبعید، کشتار و… می باشد، سرور و شادی حقیقی نادر و کمیاب می باشد. به گفته‌ی شاعر:
اگر غم را چو آتش دود بودی جهان تاریک گشتی جاودانه
در این گیتی سراسر گر بگردی خردمندی نیابی شادمانه
با این حال اصل این است که همگی در روز عید شاد و خرسند باشیم؛ یا همدیگر را جهت شادبودن در این روز یاری دهیم. یکی از رسوم رایج اشتباه این است که مردم در همان صبحگاه روز عید، به خانه‌ی کسانی می روند که عزیزانشان را در فاصله‌ی عیدِ قبلی تا عیدِ جدید، از دست داده باشند. این افراد به محض ورود با قرائت فاتحه، شادی و جشن آن ها را به غم ومراسم تعزیه تبدیل می کنند. بیائید خود این کار را نکرده و با توجیه و استدلال، دیگران را نیز از این کار اشتباه بازداریم؛ و جشن و سرور این خانواده ها را از آنان نگیریم.
۲ـ در این اندک فرصت باقیمانده زکات فطر ( طعام متوسط خانواده یا حدود ۵/۲ کیلوگرم از قوتِ غالب و در صورت امکان بیش از آن ) را به نیازمندان، ترجیحا اقوام و نزدیکان پرداخت کرده و آن ها را نیز در شادی روز عید، سهیم نماییم.
۳ـ بیایید در این عید مبارک و فرخنده کینه ها و دشمنی های درونمان را بزداییم؛ و همه را به خاطر خداوند حلال نماییم. ببایید بذر محبت و رحمت را در دل هایمان بکاریم و جز خوشبختی و سعادت مردم، چیز دیگری نخواهیم.
۴ـ صله‌ی رحم را به جای آورده و به دیدار اقوام و خویشان بشتابیم؛ به خصوص کسانی که به هر علتی با آن ها قطع رابطه کرده و ارتباطی با هم نداشته ایم. بیاییم به صورت یکطرفه برای وصل این روابط گسسته، خالصانه و شجاعانه اقدام نماییم.
۵ـ بسیاری از مردم دیارمان توفیق الهی نصیب حالشان شد و در این ماه مبارک، در مبارزه‌ی آگاهانه و اصولی با نفس و وسوسه های شیطان، سربلند و موفق بیرون آمده و توانستند بر نفس خود مسلط شده و کنترل و مهار آن را در دست بگیرند. امید که این عزیزان با کنترل شهوات نفس ( حب قدرت، ثروت، شهرت، بروز و نمود و…) به درجه ای از تقوای الهی رسیده باشند، که مردم از دست و زبانشان ایمن و آسوده باشند.
در پایان ضمن تبریک پیشاپیش این بزرگ عید فرخنده و مبارک به تمام هموطنان و همشهریانم، آرزومندم که توانسته باشیم آنچنان توشه ای از تقوای الهی برگیریم که تنها رمضانی نبوده، بلکه در طول سال نیز ربانی و رحمانی باشیم؛ ودر عبادت خالق و خدمت به خلق بیش از پیش کوشا باشیم.
پاوه، حیدر غلامی ۱۳۹۵/۴/۱۴
ثبت دیدگاه