شهرزاد نظیفی بیش از آنکه مادر دو قهرمان موتور سواری کشور باشد، نخستین زن موتور سوار ایران هم محسوب می‌شود. او فعالیت ورزشی‌اش را در سال ۶۸ آغاز کرده و هنوز هم دست از این رشته نکشیده است.
بر اساس قانون جهانی زنان و مردان این رشته نباید هنگام موتور سواری موهای خود را باز بگذارند و باید همه موهای خود را بپوشانند چراکه این اقدام امکان آسیب را افزایش می‌دهد. این رشته با حجاب تداخلی ندارد و حتی از برخی رشته‌های دیگر هم پوشیده‌تر محسوب می‌شود.
با توجه به اینکه موتور وسیله خطرناکی محسوب می‌شود، چطور رضایت دادید که فرزندانتان این رشته را به صورت حرفه‌ای دنبال کنند؟
من از دوران کودکی به رشته‌های هیجان انگیز علاقه‌مند بودم. زمانی هم که با شوهرم ازدواج کردم، او یکی از برحسته‌ترین قهرمان‌های موتور سواری کشور بود، بنابراین به این رشته جذب شدم. از همان سال به صورت حرفه‌ای شروع به موتورسواری کردم. زمانی که دیدم فرزندانم هم به این رشته علاقه‌مند هستند به همراه شوهرم به آنها آموزش دادیم. از همان موقع که کودک بودند لحظه به لحظه مراقبشان بودم، بعد از آن هم دائم به آنها می‌گویم نکات ایمنی را رعایت کنند.
شاید رشته موتور کراس در نظر اول خطرناک باشد اما واقعاً این طور نیست. هر ورزش دیگری هم ممکن است خطر آفرین باشد اما مهم‌ترین نکته این است که نکات ایمنی را رعایت کنی.
چقدر به تذکرات شما گوش می‌دهند؟
باورتان نمی‌شود ثانیه به ثانیه به آنها می‌گویم که مراقب باشند. اغلب اوقات با دخترم تمرین می‌کنم و مراقبش هستم اما مهم‌ترین نگرانی من در خصوص پسرم است که جداگانه در ورزشگاه آزادی تمرین می‌کند و متأسفانه نمی‌توانم در کنارش باشم.
زمانی که پسرم به خاطر کامل نبودن لباس ایمنی آسیب دید خودم را خیلی سرزنش کردم که چرا از ابتدا به آنها اجازه دادم وارد این رشته شوند. پس از بهبودی او خدا را شکر کردم و به این نتیجه رسیدم که عمر دست خداوند است و در هر زمانی امکان بروز آسیب و خطر وجود دارد، بنابراین فرزندانم را به خدا سپردم.
در یک سایت عنوان شده بود شما نخستین زن موتور سوار ایران بعد از انقلاب هستید، آیا این مسأله صحت دارد؟
من عنوان کردم که نخستین بانوی موتور کراس هستم و بعد از آن این جمله برای من به عنوان یک معضل مطرح شد. خانم مسنی بودند که عنوان کردند که قبل از انقلاب موتور سواری می‌کردند و موتور سوار پلیس بودند اما از نظر من مهم‌ترین نکته این است که موتور سواری ورزشی را از خیابانی جدا کنیم. من قبل از ازدواج گاهی موتور سوار می‌شدم اما بعد از سال ۶۸ بعد از ازدواجم این رشته ورزشی را به صورت حرفه‌ای دنبال کردم.
نظرتان در خصوص شایعه‌ها و اخبار مبنی بر نخستین دختر موتور سوار ایرانی در فضای مجازی و برخی از سایت‌های خبری چیست؟
شایعاتی در مورد نخستین دختر موتور سوار در فضای مجازی و برخی از رسانه‌ها پخش شده است که اگر کسی به این حوزه اشراف داشته باشد به دروغ و جعلی بودن آن پی می‌برد.آن خانمی که در این سایت‌ها عنوان شده بود نخستین دختر موتور سوار ایرانی است به تازگی شروع به فعالیت ورزشی در این رشته کرده، بنابراین حتی در مسابقات سال ۸۸ هم حضور نداشته است. به هر صورت فدراسیون مسئول رسیدگی به این شایعات است و این مرکز باید به آنها رسیدگی کند تا شاهد پخش این اخبار نباشیم.
باید بدانیم تا زمانی که قانون از پیشکسوتان این رشته ورزشی حمایت نکند، هر کسی می‌تواند این ادعا را داشته باشد. به هر صورت در تنها مسابقه‌ای که در ایران برگزار شد دخترم اول و من دوم شدم و این موضوع به حد کافی مهارت هایمان را در این رشته نشان می‌دهد اما باید ساختارهای قانونی و حمایتی قوی تری ایجاد شود.
می‌خواهید این رشته را نسل به نسل ادامه دهید؟
من واقعاً دوست دارم که این اتفاق بیفتد. در حال حاضر که همه اعضای خانواده به صورت حرفه‌ای این ورزش را دنبال می‌کنند. پسرم به تازگی در مسابقاتی که در بابلسر برگزار شد مقام دوم را کسب کرد و دخترم هم تنها قهرمان این رشته محسوب می‌شود. من دوست دارم که نسل‌های بعد خانواده‌ام هم این رشته را دنبال کنند هرچند که هنوز نوه دار نشده‌ام.
نخستین «دختر موتور سوار» کشور کیست؟
جای خالی پاسخ این سؤال را شایعاتی پر کرده که واکنش قهرمانان این رشته را در پی داشته است.
خبری کذب مبنی بر معرفی نخستین دختر موتور سوار کشور!البته این شایعات از گزارشی که یک خبرگزاری فرانسوی منتشر کرده بود آغاز شد و بازتاب گسترده‌ای هم در شبکه‌های مجازی داشت. «نورا نراقی» و «شهرزاد نظیفی» قهرمانان این رشته بارها در این گفت و گو دلیل این شایعه‌ها را برگزارنشدن مسابقات برای سنجیدن مهارت‌های بانوان موتور سوار کشور می‌دانند و می‌گویند اگر فدراسیون موتورسواری نظارت جدی ای بر عملکرد ورزشکاران این رشته نداشته باشد؛ این شایعات ادامه خواهد یافت.
«نورا نراقی در نخستین دوره مسابقات «موتور کراس» بانوان کشور سال ۸۸ قهرمان شد و پس از آن به دعوت «اشلی فایولک» قهرمان موتور کراس زن جهان در سال ۲۰۱۰ میلادی به عنوان تنها زن تاریخ در ایران به مسابقات wma امریکا رفت و توانست دوره آموزشی این رشته را نزد «استفی بائو» قهرمان موتور کراس از ایتالیا کسب کند. هرچند که علاقه به این رشته در خانواده او ارثی و منحصر به فرد است.
پدر نورا، مهرشاد نراقی؛ تنها موتورسوار در تاریخ ایران است که موفق به کسب قهرمانی در سه کلاس ۱۲۵سی‌سی، ۲۵۰سی‌سی، ۴۵۰سی‌سی به صورت همزمان شده است. از سال ۸۸ به بعد به دلایل نامعلوم مسابقات موتورسواری بانوان متوقف شده بود اما هفته گذشته وزارت ورزش و جوانان با فعالیت بانوان در این رشته موافقت کرد و مجوز راه‌اندازی این رشته صادر شد. گفت و گوی ما را با تنها قهرمان موتور کراس بانوان کشور می‌خوانید:
بجز مسابقه سال ۸۸ مسابقه دیگری در کشور برگزار نشد که در آن شرکت کنید؟
برگزاری آن مسابقه اقدام جدیدی در ایران بود. روز برگزاری مراسم خیلی استرس داشتم. می‌ترسیدم آن را کنسل کنند اما خدا را شکر همه چیز خوب پیش رفت. بعد از این موضوع تلاش‌های زیادی برای دوباره برگزار کردن آن انجام دادیم اما تاکنون موفق نشده‌ایم. به تازگی تیم جدیدی وارد فدراسیون شده و قول‌های مساعدی در خصوص برگزاری مسابقات داده است.
چطور شد که بعد از مسابقه سال ۸۸ در رسانه‌های ایرانی و خارجی معروف شدی؟
این مسابقه به علت اینکه برای نخستین بار انجام می‌شد بازتاب‌های گسترده‌ای در رسانه‌های مختلف داشت. بسیاری از خبرنگاران خارجی در مسابقه حضور داشتند و مراسم پوشش خبری گسترده‌ای پیدا کرد. یکی از خبرنگاران فرانسوی در همان حال از من سؤال کرد که الگوی من در موتور سواری چه کسی است و من با قاطعیت پاسخ دادم اشلی فیولیک. بعد از این مصاحبه اشلی فیولیک متوجه علاقه من به خودش شد و مرا به امریکا دعوت کرد.
او یکی از برجسته‌ترین موتور سواران زن جهان است بنابراین بودن در کنار او برای من بسیار غیرقابل باور و خوشایند بود. بعد از مسابقه‌ای که در امریکا شرکت کردم، توانستم مدرک رسمی مربیگری را بگیرم تا بعد از آن به صورت رسمی و حرفه‌ای، آموزش به علاقه مندان این رشته را شروع کنم.
هنوز هم نتوانسته ای در ایران اسپانسر جذب کنی؟
نه متأسفانه. هنوز این امکان فراهم نشده است و همچنان کمپانی ای برای حمایت از زنان موتور سوار در کشور وجود ندارد البته در خصوص مردان هم وضعیت کم و بیش به همین صورت است. حضور کمپانی‌های مختلف در ایران هم با مشکلات متعددی مواجه است.
بنابراین آنها تا نتوانند موتورها را راحت به ایران وارد کنند یا در اینجا کارخانه‌های تولیدی داشته باشند نمی‌توانند به صورت قاطع از موتور سواران حمایت کنند. در حال حاضر بزرگ‌ترین مشکلی که زنان موتور سوار کشور دارند نبودن مسابقه است. تا مسابقه نباشد اسپانسر هم اقدام نمی‌کند. تعداد انگشت شماری از مردان در ایران اسپانسر دارند که آن هم از سر دلسوزی است.
مثل اینکه نمی‌توانید از ورزشگاه آزادی برای تمرین استفاده کنید!
بله متأسفانه. این یک معضل است که زنان موتور سوار کشور با اینکه حجاب کامل دارند نمی‌توانند در ورزشگاه آزادی تمرین کنند و تنها در یکی از پیست‌های تهران اجازه تمرین به آنها داده می‌شود. تمرین کردن در یک پیست عملکرد یک موتور سوار را کاهش می‌دهد.
یکی از مشکلات دیگری که در پیست شهران برای زنان وجود دارد نبود آمبولانس و آبیاری نکردن درست زمین است. مهم‌ترین هدفی که از ابتدای کارم داشتم این بود که به زنان ایرانی نشان دهم خواستن توانستن است.
هیچ وقت نخواستی خارج از ایران در این رشته فعالیت کنی؟
زمانی که به امریکا رفتم آنها به شدت علاقه‌مند بودند که من در آنجا بمانم اما دلم می‌خواست که این رشته را در کشور خودم ادامه دهم و آموزش به زنان را در ایران شروع کنم. به نظرم موفقیت من بعد از اینکه به علت پشتکار و استعدادم بود، به باوری است که می‌خواهم به زنان کشورم بدهم.
نگاه به یک زن موتور سوار در ایران چگونه است و چقدر در خصوص این ورزش فرهنگسازی انجام شده است؟
نگاه به استعداد‌های زنان کشور از گذشته تا به حال تغییرات بسیاری داشته چراکه آنها موفقیت‌های بسیار زیادی کسب کرده‌اند و حتی در برخی از زمینه‌های علمی و ورزشی، بهتر از مردان ظاهر شده‌اند. در حال حاضر کمتر کسی را می‌توان یافت که زنان را در جامعه دست کم بگیرد.
اغلب افراد به این رشته مردانه نگاه می‌کنند البته در امریکا هم به همین صورت بود اما زمانی که به تدریج آنها مشاهده می‌کنند که یک زن هم می‌تواند مانند مردان حتی بهتر به انجام این رشته ورزشی بپردازد، بسیار از این موضوع استقبال می‌کنند.
موتور در ایران وسیله‌ای مردانه محسوب می‌شود اما آیا شما هم این ورزش را مردانه می‌بینی؟
نه به هیچ وجه. از نظر من انجام این رشته برای بسیاری از آقایان می‌تواند حتی خطرساز و مشکل آفرین باشد چراکه اغلب آنها می‌خواهند بی‌پروا و بی‌ملاحظه موتور را هدایت کنند. یکی از مهم‌ترین دلایل آسیب ورزشکاران این رشته هم به همین علت است اما زنان اغلب دقیق‌تر و محتاط تر عمل می‌کنند بنابراین از نظر من این رشته بسیار زنانه است.
زنانی که می‌خواهند این رشته را یاد بگیرند اغلب با چه مشکلاتی روبه‌رو هستند؟
در این چند سال شاگردان زیادی داشته ام. اغلب در هر دوره آموزشی ۱۰ تا ۱۵ نفر شرکت می‌کنند اما به علت نبود امکانات و هزینه‌های این رشته تعداد زیادی از آنها دلسرد می‌شوند. بسیاری از زنان علاقه‌مند درگیر مشکلات مادی هستند اما من همیشه تلاش خودم را برای کمک به تأمین هزینه‌های اجاره موتور و آموزش آنها انجام داده‌ام تا بار کمی از مشکلات‌شان را بردارم. همیشه به آنها می‌گویم کار کنید و مستقل شوید تا روی پاهای خود بایستید.
یکی دیگر از عللی که برخی از شاگردان این حرفه را دنبال نمی‌کنند نداشتن پشتکار است. مدتی پیش یکی از دوستانم به من گفت که خوش به حال تو که هر روز در حال موتور سواری هستی و من در جواب او گفتم اگر تو هم ۲۴ سال مجبور به این کار شوی هیچ وقت این حرف را نمی‌زدی. به صورت قطعی علاقه و پشتکار در موفقیت این رشته بسیار مهم و تأثیر گذار است و هیچکس نباید رشته موتور کراس را راحت تصور کند.
آیا در این سال‌ها صدمه و آسیبی داشتی که بخواهی این رشته را کنار بگذاری؟
تا به حال دچار شکستگی جدی نشده‌ام اما جدی‌ترین صدمه من زمانی اتفاق افتاد که در پیست نبودم و به سمت محل استراحت حرکت می‌کردم. در آن زمان به خاطر اینکه تمرکز نداشتم سنگی را که جلوی راهم بود ندیدم و زمین خوردم. خوشبختانه آسیبم جدی نبود و سریع بهبود یافتم. متأسفانه چند سال به خاطر مشکلات خانوادگی مجبور به ترک این رشته شدم اما بعد از آمدن تیم جدید به فدراسیون دوباره امید تازه‌ای برای حاضر شدن در پیست پیدا کردم و در حال حاضر به صورت جدی و مداوم تمرین می‌کنم.
اگر روزی بچه‌های شما بخواهند این رشته را دنبال کنند آنها را تشویق می‌کنی یا مانع‌شان می‌شوی؟
چند سال پیش برادرم در حال پرش با موتور دچار آسیب از ناحیه کمر شد البته در آن زمان لباس‌های ایمنی لازم را هم ناقص پوشیده بود و همین موضوع در تشدید آسیب دیدگی‌اش مؤثر بود.آن لحظه با خود گفتم که هیچ وقت نمی‌گذارم که بچه هایم موتور سواری کنند اما بعد از مدتی وقتی حال برادرم خوب شد نظرم را عوض کردم. من عقیده دارم عمر دست خدا است و امکان مرگ انسان هنگام استراحت هم وجود دارد، بنابراین در آینده به نظر و عقیده فرزندانم اهمیت می‌دهم و حق انتخاب را به خودشان می‌دهم.
علاقه داری با موتور خاصی تمرین کنی؟
من همه موتورها را دوست دارم اما در حال حاضر موتوری که با آن تمرین می‌کنم «هسکوارنا ۲۵۰» است و به شدت آن را دوست دارم، چراکه اشلی فایلک هم همین موتور را دارد. موتوری که در مسابقه سال ۸۸ با آن قهرمان شدم را هم خیلی دوست دارم که مدل آن هم «یاماها ۲۰۰۶» بود.
اگر روزی ازدواج کنی و مجبور به انتخاب میان کسی که دوستش داری و موتور سواری شوی کدام را انتخاب می‌کنی؟
به صورت قطعی موتور را انتخاب می‌کنم. اگر بخواهم ازدواج کنم، کسی را انتخاب خواهم کرد که درک درستی از شرایط زندگی من داشته باشد. به عقیده من زن و شوهر باید همراه هم باشند، همدیگر را درک کنند و شرایط بهتری را برای موفقیت در زمینه‌های مختلف برای یکدیگر فراهم کنند. همراه بودن برای من بسیار مهم است البته این کار باید دو طرفه باشد.
آیا گرایش به موتور سواری باعث تغییر رفتار تو به عنوان یک زن شده است؟
مدرک تحصیلی من طراحی دکوراسیون خانه بوده است اما به صورت کلی موتور سواری تنها اعتماد به نفس مرا در زندگی بسیار افزایش داده و باعث تغییر روحیاتم در زندگی نشده است. من همیشه می‌خواهم روی پاهای خود بایستم و ستون قوی ای برای زندگی خودم و خانواده‌ام باشم.
من این رشته را مردانه نمی‌بینم؛ ساز‌های مختلفی را امتحان کردم و حتی نقاشی می‌کردم اما در حال حاضر فقط پیانو و ساز دهنی می‌زنم. در یکی از مسابقات جشنواره فجر هم در زمینه نواختن سنتور مقام سوم را کسب کردم.
در زندگی بیشتر بر اساس احساس تصمیم می‌گیری یا منطق؟
احساساتم تنها چیزی است که در زندگی نمی‌توانم در مقابل آن مقاومت کنم. از نظر من کنترل احساسات کار بسیار سختی برای یک زن است. من همیشه در مورد کنترل احساساتم ناموفق بوده‌ام اما امیدوارم به مرور زمان موفق‌تر باشم.
مشوق تو برای فعالیت در این رشته چه کسانی بودند و اگر روزی مجبور به ترک موتور سواری شوی چه کار دیگری را دنبال می‌کنی؟
من موتور سواری را در ۴ سالگی به واسطه پدر و مادرم یاد گرفتم. خانوادگی بودن این رشته برای من اتفاق بسیار خوشایندی بوده است؛ به طوری که اغلب سعی می‌کنم همیشه با پدر، مادر یا برادرم موتور سواری کنم. موج سواری، صخره نوردی و اسب سواری از رشته‌های مورد علاقه من است و اگر موتور کراس را کنار بگذارم به سمت یکی از این رشته‌ها می‌روم.
آیا درست است که براساس قانون جهانی مردان و زنان این رشته حتماً باید موهای خود را بپوشانند؟
بله. بر اساس قانون جهانی زنان و مردان این رشته نباید هنگام موتور سواری موهای خود را باز بگذارند و باید همه موهای خود را بپوشانند چراکه این اقدام امکان آسیب را افزایش می‌دهد. این رشته با حجاب تداخلی ندارد و حتی از برخی رشته‌های دیگر هم پوشیده‌تر محسوب می‌شود.
اگر برخی از ورزشکاران حجاب نامناسبی دارند باید با آنها برخورد شود. مسأله حجاب نباید مانعی برای پیشرفت موتور سواران شود، مسئولان می‌توانند نظارت و کنترل خود را بیشتر کنند.
منبع : بهار نیوز
ثبت دیدگاه