محمد توکلی /// قصه انتخاب وزیر علوم در دولت دوازدهم تبدیل به کلاف سردرگمی شده است و هر بار از گوشه ای خبری در خصوص علت تاخیر رییس جمهور در معرفی این وزیر کابینه دوازدهم به مجلس به گوش می رسد.
برخی از اصرار رییس جمهور روحانی بر انجام هماهنگی با رهبری نظام برای انتخاب این عضو کابینه سخن می گویند و علت این تاخیر را عدم دستیابی به توافق لازم برای انتخاب وزیر علوم می دانند.
گروهی دیگر نیز علت اصلی تاخیر در انتخاب وزیر علوم را در ناکارآمدی الگوی انتخاب وزیر توسط روحانی می دانند. آنان بر این عقیده اند که رییس جمهور این بار می خواهد فردی را انتخاب کند که به طور همزمان رضایت جامعه دانشگاهی، اصلاح طلبان و بخش هایی از قدرت را داشته باشد و به طور طبیعی چنین فردی که بتواند به طور همزمان خواسته های همه طرف ها را برآورده کند وجود خارجی ندارد و کاملا روشن است که تا پایان عمر دولت روحانی هم چنین وزیری با چنان مشخصاتی پیدا نخواهد شد.
حال بیاییم فرض کنیم که علت تاخیر در انتخاب وزیرعلوم عدم توافق رییس‌جمهور و مقامات ارشد نظام و یا نمایندگان ذی‌نفوذ مجلس باشد. پرسشی که در این خصوص می توان مطرح کرد این است که مگر انتخاب وزیر علوم، آن هم در شرایطی که گزینه‌های مطلوب بسیاری برای این وزارتخانه در کنار روحانی قرار دارند از ایجاد اجماع برای آغاز مذاکرات هسته‌ای با آمریکا و دست یافتن به برجام و پذیرش آن در داخل پیچیده تر و سخت تر است؟
آیا می‌توان پذیرفت که روحانی با آن قدرت چانه‌زنی در رایزنی با سطوح بالای نظام برای انجام اقداماتی در حوزه سیاست خارجی که در نتیجه آن توانسته است بسیاری از تابوها را پس از چند دهه در این حوزه بشکند هنوز نمی تواند برای وزارت علوم به یک انتخاب مناسب برسد؟ این قضیه وقتی جالب تر می شود که یکی از جمله های پر بازتاب رییس جمهور در ایام تبلیغات انتخاباتی را به یاد بیاوریم. آن زمانی که روحانی در جمع حامیانش گفت: «بازوی من قدرت بعضی چیزها را ندارد، اما بعضی کارها با رای بالاتر از ۵۱ درصد شدنی خواهد بود»
حالا روحانی با رای قریب به شصت درصد نه تنها آن بعضی کارها که به پرونده حصر اشاره داشت را به جایی رسانده بلکه حتی وزیر کابینه اش را هم نتوانسته است به موقع انتخاب کند. به نظر می آید که حسن روحانی حتی اگر تنها به فکر اعتبار خودش هم باشد و کاری به دغدغه های جامعه دانشگاهی و جوانانی که برای پیروزی او از دل و جان مایه گذاشتند هم که شده می بایست هر چه زودتر تکلیف این موضوع را روشن کند و اگر به واقع علت این تاخیر ناهماهنگی ها با دیگر مراکز قدرت است این موضوع را با صراحت با مردم در میان بگذارد. کسی که از عدم صراحت روحانی ضربه خواهد خورد خودِ او خواهد بود.
ثبت دیدگاه