معلم پایه دوم هستم، دانش آموزی بسیار پرخاشگر دارم که سال اول را دو بار خوانده است و در درس هایش هم بسیار ضعیف است. در کلاس مشکلات زیادی ایجاد می کند و با بقیه بچه ها نمی سازد و از من هم به عنوان معلم حساب نمی برد. برای کنترل او از چه روش هایی می توانم استفاده کنم؟
توجه داشته باشید که نگرش کودکان دیر آموز، به مدرسه و تحصیل معمولا منفی است. تعداد غیبت های آنان بیشتر است و در بسیاری از موارد از سوی معلم و همکلاسان خود طرد می شوند. گاهی این دانش آموزان تعارض های اجتماعی خود را به شکل پرخاشگری نشان می دهند چرا که در هنگام مواجهه با بحران های بین فردی و شخصی ساز و کارهای ناکارآمدی برای مقابله در پیش می گیرند.
دیر آموزان انگیزه بالایی ندارند و همین امر موجب درماندگی، ناامیدی و پایین آمدن عزت نفس آن ها در مدرسه می شود. تجربه شکست مکرر در کلاس، فقدان هدف برای آینده، نگرش منفی همکلاسان و روش های نادرست آموزش، رشد انگیزه تحصیلی این کودکان را به شدت کاهش می دهد. این کودکان از مشکلات رفتاری خود آگاه نیستند و نمی توانند عواطف خود را به طور مناسب ابراز کنند. چرا که از کشف مشکل آن ها ناتوانیم و آموزش های لازم را در برخورد با این کودکان ندیده ایم.
البته مسلم است که کار با دانش آموزان دیرآموز باید دور از نگرش منفی و تعصب صورت بگیرد. باید این نگرش در جامعه آموزشی و خانواده ایجاد شود که دیر آموزان متعلق به جامعه عادی هستند و استثنایی تلقی نمی شوند. به عبارت دیگر اگر یک کودک دیر آموز آموزشی درست نبیند و سرانجام با بر چسب استثنایی وارد مراکز ویژه شود نشان دهنده ناکارآمد بودن روش آموزشی است.
والدین باید نقش خود را به عنوان معلمان طولانی مدت کودک، بپذیرند و پذیرفتن این نقش مستلزم آن است که بین خانه و مدرسه همکاری و ارتباط بیشتر و فعالتری ایجاد شود. بنابراین شما به عنوان معلم این دانش آموز باید آموزش مناسب و دوره های مربوطه را بگذرانید(یا حداقل در این زمینه چند کتاب بخوانید) و دارای شناخت کافی از کودکان و نحوه ارتباط با خانواده های آنان باشید.
در حال حاضر بهترین کمک به این کودک آن است که خانواده به طور موثر با شما همکاری کرده و شما هم از این همکاری استقبال کنید. این کودک در کلاس جایی قرار گیرد که شما خیلی یبشتر به او سر بزنید و حتی گاهی آموزش انفرادی به او بدهید و به تدریج کودک را درگیر فعالیت های گروهی و دروس جمعی نمایید. پیشرفت این کودک به صورت هفتگی ثبت شود و حتما از وجود یک مشاور کمک گرفته شود.
کوچکترین پیشرفت او را تقویت کنید و در کلاس مورد تشویق قرار دهید.
فقط به توانایی های آموزشی او توجه نکنید بلکه اگر توانایی خاصی در زمینه های دیگر دارد حتما آن را تشویق کنید و در جمع ابراز نمایید.
با او رابطه نزدیک و عاطفی برقرار کنید و نگذارید بیش از این در کلاس سرخورده شود.
ضمنا در آموزش به او به این نکات توجه کنید:
– برای آموختن به او به راهنمایی شفاهی و آموزش کلامی بسنده نکنید، او نیازمند رهبری عملی توام هم هست.
– او را آزاد بگذارید و از کندی حرکاتش ناشکیبا نشوید و به خاطر عملکرد ناشیانه اش فرصت کسب تجربه و یادگیری را از او سلب نکنید.
– در آموزش به او در انتظار معجزه نباشید تا از کوشش و مبارزه در آموختن او مایوس نشوید.
– به او فرصت بدهید تا کارهایش را خود انجام دهد و آهنگ کند رفتارش را پذیرا باشید و به تعجیل وادارش نکنید.
– صبورانه بگذارید میزان سرعتش را خود تعیین کند تا بداند در پناه صبر شما خواهد آموخت.
– او را سرزنش نکنید چرا که او به علت عدم توانایی مستحق ملامت نیست و اندک پیشرفتش را مقدمه پیشرفت دیگر تلقی کنید.
– ضمنا در کلاس حتما به وی مسئولیت زیاد دهید و اجازه دهید که در کلاس و مدرسه احساس کند که مهم و ارزشمند است.
منبع: پرسش و پاسخ های عمومی شیوه های تربیتی مرکز مشاوره
ثبت دیدگاه