"بوریا باف اگرچه بافنده است
نبرندش به کارگاه حریر"
(گفتاری پیرامون اعلام حضور چهره ای متفاوت و کارآزموده در عرصه یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در حوزه پاوه و اورامانات)
✍️ ریاوکو بله ئی
در کتاب "عقلانیت و توسعه ایران" به قلم دکتر محمود سریع القلم این گونه می خوانیم: "توسعه یافتگی، مجری و متولی می طلبد و در حوزه نخبگی است که مجری یا متولی پدید می آید و شکل می گیرد. توسعه یافتگی را باید هدایت کرد و بهترین افراد برای هدایت، نخبگان فکری و ابزاری هستند".
در واقع، توسعه اگرچه در معنای کهن آن(توسعه موردی)، می تواند واجد خاستگاهی سوای "نخبگی" باشد و از آبشخوری جدای از نخبگی سیراب گردد اما "توسعه پایدار" به عنوان مفهومی نوین و ترقی خواهانه از رشد، الزاما، قطعا و صرفا محل عرض اندام مقوله نخبگی است. به بیان بهتر; دستیابی به توسعه پایدار جز در سایه تمسک به ریسمان نخبگی و بهره مندی از علم، فن، خرد، تجربه، هنر، قدرت(نخبگان سیاسی) و ثروت نخبگان(نخبگان اقتصادی)، امکان پذیر نیست.
از این منظر و به ویژه در برهه حساس و خطیر فعلی که بانگ کریه نفیر جنگ از هر سو، گوش ها را می خراشد و زبانه های شوم آتش تکنولوژی نامتناسب و فاقد پشتوانه فرهنگ بومی که بیش از هر مقطع زمانی دیگری از تاریخ، به جان شیرین داشته های اورامانات(فرهنگ بومی، هویت قومی، طبیعت و منابع طبیعی بکر و استثنائی و …) افتاده است، چشم ها را می آزارد و در فقدان حضور مدیران بومی در ترازهای بالایی قدرت، بر ما است که به منظور استیلای بر وضع موجود و هدایت قطار پیشرفت اورامانات به سمت ریل صحیح خویش در این آشفته بازار، علاوه بر اینکه نخبگان را "قدر بدانیم"، آنها را "بر صدر(نیز) بنشانیم" و می طلبد "جور دیگر" ببینیم، بیندیشیم و برگزینیم.
از این دریچه، خوب که بنگریم درمی یابیم; عالی ترین و به بیان بهتر تنها تجلی گاه نقش آفرینی مردم اورامانات در دایره قدرت کلان سیاسی کشور، صرفا در کسوت "نمایندگی مجلس شورای اسلامی" خلاصه می شود. به همین دلیل است که به زعم نگارنده این سطور; جایگاه نماینده مجلس در اورامانات به مراتب ویژه تر، استراتژیک تر و با اهمیت تر از همین جایگاه در تهران، تبریز، اصفهان، سمنان و … است. چرا که پیام یک اصفهانی، قادر است از کانال هایی غیر از نماینده مجلس نیز به لایه های بالایی قدرت مخابره شود و چه بسا نتایج مطلوب تری نیز به بار آورد اما یگانه کانال ارتباطی یک شهروند پاوه ای، جوانرودی، روانسری و یا ثلاثی(جز در موارد محدود و معدود ناشی از ارتباطات شخصی افراد با سطوح بالای قدرت)، صرفا شخص نماینده مجلس است. از این رو است که نگارنده، کسوت نمایندگی مردم اورامانات در مجلس شورای اسلامی را جایگاهی بسیار ویژه می داند و معتقد است که; "گرچه عمل کار خردمند نیست" اما بی هیچ تردیدی، خصوصا در چنین برهه حساس و خطیری، سپردن افسار شتر مسئولیت در این حوزه به قول شیخ شیراز "جز به خردمند" و "مرد کارآزموده"، "غم بی شمار" به بار خواهد آورد.
از زاویه ای دیگر; سال ها است که آفت تفکر عشیره ای و تنوع در گویش _که صد البته این تنوع در صورت بهره برداری مثبت، امری بسیار مبارک است_ به پاشنه آشیل انتخابات و توسعه اورامانات مبدل شده است و رای و انتخابات جزیره ای و قبیله ای(طایفه ای) سد راه توسعه متوازن و پایدار گشته و زمام اسب چموش تدبیر و پیشرفت را از دست مدیران و نمایندگان ولو مدیر و مدبر اورامانات ستانده است به نحوی که چه بسا دو قطبی ناشی از این گونه برگزیدن و رای دادن از طریق سرایت به فردا و فرداهای پس از انتخابات، ولو به صورت خاموش، خسران فراوان به بار آورد. در چنین شرایطی و در ظرف زمان کنونی که حکمرانی شایسته به مقوله ای دو سویه فی مابین حاکمان و جامعه مبدل شده و سلامت تبادلات و تعاملات این دو به عنوان شاخصی از رو به پیشرفت یا افول بودن آن جامعه قلمداد می شود; این شکل از برگزیدن(عشیره ای و طایفه ای) به آفتی خطرناک می ماند که از ریشه تا شاخساره درخت تناور پیشرفت و توسعه در این خطه را به چالش کشیده و می کشد و در کمال تاسف و آنگونه که از ظواهر امر مشهود است; شکستن این تابوی نامیمون در شرایط فعلی، نه به واسطه ارتقای سطح جهان بینی آحاد مردم اورامانات در این زمینه -که به نظر می رسد این رشته هنوز سر دراز دارد- بلکه مستلزم یک "رخداد" از جنس حضور چهره ای "مقبول الطرفین" است که به مدد کارآزمودگی، کاریزما و محبوبیت خویش در هر چهار شهرستان، این طلسم خسارت بار را در هم بشکند و به وکیلی مشروع و محبوب و در عین حال کارآمد و سرآمد و نیز نماینده ای فاخر برای اورامانات چه در سطح منطقه ای و چه در سطح ملی مبدل گردد.
اعلام حضور چهره ای شاخص، ذی نفوذ، مقبول و کارآزموده در مصادر مختلف اجرایی و در بالاترین رده های مدیریتی اورامانات، استان کرمانشاه و استان های همجوار، جهت شرکت در یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در حوزه اورامانات، نوید بخش فرداهایی روشن، مطلوب و متمایز از دیروز برای این سرزمین ریشه در تاریخ است به نحوی که بیم زوال این فرصت، این قلم را به تکاپو افکنده است که به قدر وسع و به زعم خویش، کور سویی بر این عرصه بتاباند چرا که ایمان دارد; "هر آنکه(هر آن قوم که) ناآزموده را کار بزرگ فرماید، با آنکه ندامت برد، به نزدیک خردمندان به خفت رای منسوب گردد".
نگارنده بر این باور است که همانگونه که در ابتدای مطلب نیز به آن اشاره شد، بحرانی ترین اولویت در حال حاضر اورامانات در عرصه انتخابات، برگزیدن نماینده ای است که ضمن تعلق به جرگه نخبگان کارآزموده، موجبات گذار از تفکر عشیره ای و همگرایی بیش از پیش چهار ضلع مربع اورامانات(به ویژه دو حوزه سنتی پاوه و جوانرود به نمایندگی از کل حوزه ها) را فراهم آورده و از این دریچه همچون "چشمه آفتاب" بر همگان به طور یکسان بتابد و به سان "ابر آذار" سخاوتمندانه ببارد. اصالت خانوادگی خویش را به ریشه داری این ملک و مردمان اصیلش گره زند و به واسطه این فضیلت، اسب استطاعت ناشی از جایگاه حقیقی و حقوقی خویش را در مسیر ارتقای سطح رفاه و پیشرفت همه جانبه موکلانش براند که بی هیچ شبهه ای، بازوی اصالت در به زیر افکندن اهریمن لغزش در بزنگاه های خطیر معجزه می کند. با این وصف، امید می رود; اورامانات که خود فی نفسه در بسیاری از جوانب تاریخی، فرهنگی، جغرافیایی، طبیعی و اقلیمی و … جامع و واجد ملزومات یک سرزمین پیش تاخته و سرآمد است، با انتخابی شایسته و بایسته و از دریچه "اصلاح از بالا" در مسیر پیشرفت و نیز اعتلای اعتماد به نفس و غرور ملی گام بردارد که به راستی زیبا گفته اند که: "الناس علی دین ملوکهم".
ثبت دیدگاه