نویسنده: حسن قادری / نام نیکو گر بماند زآدمی به کزو ماند سرای زرنگار محمد رضا شجریان استاد آواز ایران به دیار حق شتافت. استاد محمد رضا شجریان، این شخصیت بی‌نظیر، روز ۱۷مهرماه ۹۹ در سنّ ۸۰ سالگی پس از چندین سال تحمّل رنج بیماری با کارنامه‌ای درخشان، حاصل چند دهه تجربه‌ی موسیقی و آواز، اخلاق، صداقت، جوانمردی، تعهّد و اصلاحگری چشم از جهان فرو بست.
شجریان، نماد هنر متعهّد ایران بود. او راز رسیدن به حقّ و حقیقت و تقرّب به ذات احدیّت را از تلاوت کلام آسمانی شروع و با سینه‌ای مالامال از دردمندی و دفاع از آزادی و کرامت انسانی به پایان برد و با وجدانی آسوده و توشه و تجربه‌ای گرانبها به سرای ابدیّت شتافت.
شجریان از هنرمندان بی‌نظیری بود که هنر را گرامی می‌داشت و جایگاه آن را درست تشخیص داده بود. او هنر را وسیله‌ی راحت جان و حلقه‌ی ارتباطی خلق و خالق و مایه‌ی رستگاری جامعه‌ی بشری می‌دانست.
نفوذ کلام و صدای ملکوتی ایشان، مایه‌ی آرامش دلها بود و انسانهای پاک‌سرشت را از پلشتیها به سوی زیبایها و پاکی سوق می‌داد.
در مناجات «ربّنا»یش تا صدای مرغ سحر، هزاران نکته، درس و وعظ نهفته است. او به‌واقع معنی اخذ و عطا را خوب فهمیده بود که از ربّنا، درس مهرورزی و مهرپروری را می‌آموخت و آن را با صدای زیبا و دلنشین‌اش به انسانهای علاقه‌مند هدیه می‌داد. شجریان درحالی از میان ما رفت که اصالت هنری و هویّت ایرانی و اسلامی و میراث گرانبهای موسیقی سنّتی این مرز و بوم را معنا بخشید و از نو تفسیر کرد. خوشا به‌حال مرد آزاده‌ای که در سوگ از دست‌دادنش، هزاران نفر با چشمانی گریان با وی وداع می‌گویند و او با خیالی آسوده و آرامش روح و روان، به دیدار معشوق می‌شتابد.
این مصیبت بزرگ را به جامعه‌ی هنری و دوستداران و علاقه‌مندان و شاگردان ایشان بویژه هنرمندان دیار هورامان تسلیت و تعزیت عرض می‌نمایم.
روانش شاد و راهش پر رهرو باد!
ثبت دیدگاه