نویسنده : برهان عبدی
هر چند جو حاکم بر فضای سایبری پاوه ماه ها است که نوشتن را حتی در فضای واقعی سخت کرده و جدا کردن حق از ناحق و صواب از ناصواب را مشکل نموده است – شاید بیشتر به دلیل آلوده کردن فضا و سم پاشی برخی وبلاگ ها – اما لیست بلند بالای شرکت کنندگان در عرصه شوراهای اسلامی شهر پاوه ، ناگزیر به نوشتنم کرد.
یادداشتی که هدفش به چالش کشیدن هیچ دیدگاه و نقطه نظری نیست و دغدغه اش دادن تحلیلی واقع بینانه از وضعیت موجود است.
اگر جامعه را صرفا نوعی سازماندهی اجتماعی بدانیم که متشکل از مردمی دارای تاریخ ، فرهنگ ، ساختار و مجموعه ای از نهادهای اجتماعی و معمولا زبان و هویت مشترک هستند ، هسته اصلی تشکیل دهنده هر جامعه ای را در واقع کنش متقابل تشکیل می دهد. هدف یادداشت حاضر بررسی و ارزیابی کنش های موجود در پدیده اخیر است.نگارنده ثبت نام ۴۸ نفر به عنوان کاندید شورای شهر پاوه را واکنشی به کنش های موجود می داند و معتقد است تحلیل این کنش ها می تواند شهروندان را در انتخاب افراد شایسته و توانمند یاری رساند. بدیهی است مرور اجمالی این کنش ها ، بدون اشاره به فرد یا افرادی خاص است و تنها دایره عملکردهای این افراد را شامل می شود.
شورا و شهرداری پاوه : نگاهی از درون وبیرون
اغلب کارکنان و حتی افراد کنونی جذب شده در شهرداری پاوه از تخصص لازم برخوردار نیستند. بیشتر افرادی که اکنون بر پیکره شهرداری پاوه تحمیل شده اند را افرادی غیر متخصص تشکیل می دهند که حتی ممکن است مدیریت آتی این نهاد را در جانمایی آنها در سیستم شهرداری با مشکل مواجه کند.به بیان واضح تر شورای شهر و شهرداری پاوه در طول سالیان گذشته افرادی را وارد این نهاد نموده اند که بازتاب حضورشان تنها تشدید بار مالی بر پیکره ضعیف و نیمه جان شهرداری پاوه بوده است.
سیاست اصلی حاکم بر شهرداری پاوه در طی دوره های اخیر کسب درآمدهای ناپایدار از طریق جریمه و صدور مجوزها و چشم پوشی از تخلفات واضح و گسترده به منظور تامین هزینه های جاری بوده است. سوق دادن منابع درآمدی شهرداری به سوی تخلفات ساختمانی در طی این سال ها بر کسی پوشیده نیست و قربانی کردن خواست عمومی ایجاد پارکینگ و تسلیم عده ای انبوه ساز شدن ، وضعیت موجود پرداخت حقوق و مزایای کارکنان شهرداری در طی ماه های اخیر و حتی فروش برخی زمین های متعلق به شهرداری نشان از ضعف عمیق مالی این نهاد دارد.
عملکرد ضعیف در حوزه های فرهنگی ، اجتماعی ، عمرانی و سرمایه گذاری به حدی است که نگارنده حتی موضوعات مطرح شده را قابل بحث نمی داند. حتی شهرداری در پروژه های بسیار پیش پا افتاده ای چون جانمایی دکه های داخل ترمینال قدیم علی رغم دریافت مابه تفاوت از بسیاری مالکان ، دچار مشکل شده است. تخصیص زمین های مرغوب شهری از جمله زمین خالی میدان شهدا به احداث مجتمعی با شرایط و مشکلات نهفته در آن –که در آینده به آن خواهیم پرداخت- ، زمین های مسیر آرامگاه و … بحث در مورد همه این ها خود نیاز به ساعت ها نوشتن دارد که از حوصله این یادداشت خارج است اما در مجموع اگر شایعات موجود را به انبوه ضعف ها اضافه کنیم پی خواهیم برد که به مرور زمان شورا و شهرداری پاوه حتی علی رغم میل باطنی خود نتوانسته ارتباط مستمر و ویژه ای را با توده های مردم برقرار کرده و بالتبع خواسته های شهروندان نیز نادیده گرفته شده است.
دیدگاه اصلی
توسعه در پاوه به سان فرزند با استعدادی است که محروم از مکتب و معلم در مسیر دست یافتن به علم ، همچنان به حال خود رها شده است. این رها شدگی نه به دلیل تصمیمی مغرضانه یا انتقامی بی رحمانه بلکه به خاطر اتفاق یا چرخه ای نا آگاهانه است. همچون نوشته های پیشین ، تاکید نگارنده بر این است که زادگاهش ، به لحاظ مادی و معنوی ، قابلیت و توانایی لازم برای فایق آمدن بر مشکلات موجود را دارد.
لازمه تحول در فرایند حاضر و دوری جستن از حیات کج دارو مریض فعلی شورا و شهرداری پاوه ، ایجاد فرصت به تفکر خلاق و با انگیزه ای است که جدای از معاملات سیاسی و قطب بندی های دیگر ، صرفا با نیروی تلاش و تخصص خود بتواند روند بیمارگونه کنونی را دچار تغییرات اساسی سازد. گذار از وضعیت فعلی تنها لازمه اش گذار از تفکری است که نیروی نخبه و متخصص شهر پاوه را به هر بهانه ای به حاشیه رانده ، در توهم آگاهی و کارآمدی خودش غوطه ور شده ، در خلاء مشاوران توانمند یا در مقابلشان و تنها بازمانده اش هم پیکره بی جان و ناکارآمدی است که در حل پیش پاافتاده ترین مسائل یک شهر کوچک ۳۰ هزار نفری ناتوان بوده است.
هر چند این فرصت تنها از طریق تفکر حاکم بر تمامی نهادها و سازمان های اداری و شهری داده خواهد شد که می تواند با اتخاذ موضعی جدید ، سعی در پالایش نیروهای توانمند و آینده نگر کرده و رفاه شهری و اجتماعی را برای ساکنان محدوده ایجاد کند، اما اگر در زمینه حوزه قدرت و نظارت شورا ، به شهرداری بسنده کنیم بازهم اصلی ترین نهاد متولی توسعه در شهر پاوه می تواند گامی مهم باشد.انتخابات آتی شورا و ثبت نام ۴۸ نفر و واکنش های دیگر جامعه شهری و اجتماعی پاوه را اگر جدال حقیقت و مصلحت ، سودجویی یا عدالت و یا جدال آشفته باید ها و هست ها بنامیم ، انتظار این است که نتیجه این رقابت برخورداری از سازمان مردمسالار محلی قدرتمندی در جهت جبران کمتر توسعه یافتگی شهری موجود پاوه باشد.
و امید این گام مهم زمینه ساز افق های زیبا برای شهرمان شود…..
امیدوارم که انتخاباتی عشیره ای و طایفه ای نداشته باشیم و اساس رای مردم برای شایسته سالاری باشد
سلام. بنده فکر می کنم این که انتظار داشته باشیم مردم عشیره ای انتخاب نکنن، یه مقدار دور از واقعیته. بهرحال چه بخوایم چه نخوایم، باید قبول کنیم که فرهنگ انتخاب و مطالبه حقوق هنوز چندان تو جامعه ما و بقیه جوامع سنتی جا نیفتاده.
اما کاری که بنظر من میشه کرد اینه که به طرق مختلف آرای عشیره ای مردم رو به سمت انتخاب های درست و شایسته سوق بدیم. با استفاده از نفوذ بزرگان و ریش سفید های هر طایفه و عشیره ای. امیدوارم شوراهایی که تو منطقه اورامانات و به خصوص سه شهر پاوه، جوانرود و روانسر انتخاب میشن، بهتر از گذشته عمل کنن و خداوند بهشون توفیق خدمت خالصانه عطا کنه. آمین.