نیاز جامعه به نهادها و انجمن های عام المنفعه

نویسنده : سیدعثمان ایراندوست
«وَ تَعَاوَنُواْ عَلَى الْبرِّ وَ التَّقْوَى وَ لاَتَعَاوَنُواْ عَلَى الإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ» [مائده:۲]
ترجمه: «و در راه نیکی و پرهیزگاری همدیگر را یاری و پشتیبانی کنید و همدیگر را در راه تجاوز و ستمکاری یاری و پشتیبانی مکنید.»

برگهای دفتر زندگیمان را ورق می­زنیم تا بنابر استعدادهای موجود در وجودمان، اندیشه­ها و آرمانها و اهداف مشخص را بر آن به یادگار بگذاریم.

اما به راستی برای رسیدن به اهداف و مقاصدی که پیش روی افراد یک جامعه هستند، چه راه­هایی را باید بپیماییم؟ آیا اهداف و مقاصد خود را محدود به نیازهایمان کنیم و متناسب با وضعیت جامعه­مان تنظیم نماییم؟ چه کسی می­تواند بگوید که ضروریات یک فرد و جامعه در چه چیزهایی خلاصه می­شوند؟

اینها پرسش­هایی هستند و خواهند بود که همچون یک سیلی، اذهان آدمی را از خواب بیدار می­کند تا انگیزه­ها و باورهایش را در راه رسیدن به اهدافش مشخص کند. و می­دانیم انسان مخلوقیت اجتماعی و حس هم­زیستی و نوعدوستی در نهاد وی به ودیعه گذاشته شده است و با همین ویژگی اجتماعی بودن می­تواند در مسیر کمال مادی و معنوی به تعاون و همکاری برای رسیدن به نیازها و خواسته­های خود برسد؛ چرا که در دنیای کنونی ما بودنِ نهادها و مؤسسات وانجمن­ها ضروری است؛ زیرا وجود چنین نهادهایی در بطن جامعه باعث پیشرفتهای زیادی در بخش­های فرهنگی، سیاسی و رفاهی می­شود. و شاید برای جامعه ما که از بسیاری از امکانات رفاهی و اجتماعی بی بهره­ است چنین نهادهایی ضروری­تر باشد. و از بارزترین این نهادها و انجمن­ها می­توان به نقش انجمن­های خیریه اشاره کرد؛ چونکه می­تواند زمینه مناسبی باشد برای بسیاری از معضلات و مشکلات پیش روی جامعه؛ و برای پی بردن به اهمیت این نهادها می­توان به تأثیرگذاری آنها بر جامعه اشاره نمود، که از لحاظ اقتصادی، فاصله طبقاتی جامعه را کاهش می­دهند و از لحاظ اجتماعی، حس انسان دوستی را تقویت می­کنند و انگیزه­ای می­شوند برای مسئولیت آحاد جامعه؛ چرا که با بهره گیری از منابع جمع­آوری شده­ی این نهادها و سرمایه­گذاری آن به نحو شایسته، می­توان در زمینه اشتغال برای جوانان و رفع نیاز مستمندان گامی برداشت.

از این رو بودن چنین نهادهایی در جامعه و ارتباط نزدیک آنها به مردم زمینه­ی مناسبی خواهد بود، در رابطه با مسائل فرهنگی و آموزشی قشر محروم؛ از طرفی ضرورت ایجاد این نهادها و از طرف دیگر عدم وجود آنها در جامعه، این امر را به یک واقعیت تبدیل کرده است که مشکلات و مسائل جامعه کنونی ما برای برون رفت از وضع موجود، نیاز به همبستگی، مشارکت، تعامل و همکاری دارد؛ چون نمی­توان به راستی این همه مسائل و مشکلات را که گربیان­گیر خانواده­ها و به تبع آن جامعه شده­اند از جمله فقر، بیکاری، فساد و بی بند و باری، نبودن احساس مسئولیت اجتماعی و نداشتن انگیزه و هدف برای زندگی و تکامل و… را با خطابه­ای حل کرد.

و شاید این سخن ما از بهر مسئولیت ما نسبت به جامعه­مان باشد تا باز نظاره­گر کسانی نباشیم که برای رفع نیاز ضروری خودشان هر پستی و هر ذلتی را به نام زندگی قبول می­کنند.

سخنانمان هرآنچه که هست هدیه است برایتان، برای همکاری و همدلی شما دوستان!  امید است در راه اعتلای آرمانها و هدایت جامعه­مان با هم و برای هم در این امر مهم همیار شویم و برگی از دفتر زندگیمان را به حس انسان دوستی، رنگی از صفا بزنیم. تا باشد هر آنچه که خواستار آنیم..!.