پیام وداع مرشد عام اخوان با همرزمانش

مترجم : حمید محمد پور

نگاشته زیر آخرین نوشته‌ی دکتر بدیع پیش از بازداشتش توسط کودتاگران است :

مقام و ثروت و قدرت مادی بعضی از مردم را از حقیقت و ماهیت خودشان غافل می‌گرداند؛ اما حقیقت آن است که آن‌ها بندگان پروردگار جهانیان هستند. آنان گمان می‌کنند که معبود یا سرور بشرند، از این‌رو دست به سرکشی و ستم می‌زنند و با استبداد و خودسری حکومت کرده و می‌کوشند که مردمی را که خدا آزادشان آفریده است به بندگان خود مبدل سازند قرآن کریم اخبار این طاغوتیان را چنین روایت کرده است: «قطعاً (اغلب) انسان‌ها سرکشی و تمرّد می‌کنند همین که خود را دارا و بی‌نیاز ببینند». (علق: ۶-۷) و به نقل از فرعون می‌فرماید: «فرعون گفت: من جز آنچه صلاح دیده‌ام و پیشنهاد کرده‌ام صلاح نمی‌بینم و به شما پیشنهاد نمی‌کنم و من جز به راه هدایت و منتهی به سعادت شما را رهنمود نمی‌کنم». (غافر: ۲۹) فرعون بعد از ایمان آوردن ساحران به آن‌ها می‌گوید: بی‌گمان دست‌ها و پا‌هایتان را عکس یکدیگر قطع می‌کنم و شما را بر فراز شاخه‌های درختان خرما به دار می‌آویزم (آنوقت) خواهید دانست کدامیک (از دو خدا: من یا خدای موسی) عذابش سخت‌تر و پایدار‌تر است». (طه: ۷۱) اگر به عقاب این طاغوتیان بنگریم خواهیم دید که خداوند متعال مدت زمانی به آنان مهلت داده است سپس آن‌ها را بسان گرفتار ساختن و کیفر دادن خدائی چیره و قدرتمند گرفتار کرد. به عنوان مثال زمانی که فرعون یقین پیدا کرد که به هلاکت می‌رسد از کبریائی و غرورش دست برداشت و گفت: «ایمان دارم که خدائی وجود ندارد مگر خدائی که بنی اسرائیل به او ایمان آورده‌اند و من از زمره‌ی فرمانبرداران هستم». (یونس۹۰). خدای عز وجلّ اینگونه به او پاسخ داد: «آیا اکنون (که مرگت فرا رسیده است وتوبه پذیرفتنی نیست از کرده‌ی خود پشیمانی و روی به خدا می‌آوری؟) وحال آنکه قبلا سرکشی می‌کردی و از زمره‌ی تباهکاران بودی. ما امروز لاشه‌ی تو را می‌رهانیم (وآن را به ساحل می‌رسانیم و به پیش کسانی گسیل می‌داریم که تو را خدا می‌دانستند) تا برای کسانی که اینجا نیستند و برای‌آیندگان درس عبرتی باشی. بی‌گمان بسیاری از مردمان از آیات ما غافل و بی‌خبرند». (یونس۹۱-۹۲). همچنین زمین قارون را فرو برد زمانی که به خاطر ثروتش مغرور شد و بر مردم چیره گردید. علاوه بر فرعون خداوند عاد و ثمود را به عذاب گرفتار ساخت. همچنانکه در سوره‌ی فجرآمده است: «آیا ندانسته‌ای که پروردگارت چگونه با قوم عاد رفتار کرده است. قوم إرَم که صاحب قامت‌های بلند ستون مانند و (کاخ‌ها و خیمه‌های) ستوندار بودند کسانی که همسان ایشان باشند در شهر‌ها و کشور‌ها آفریده و پیدا نشده است. و با قوم ثمود چه کرده است؟ ‌‌‌ همان قومی که صخره‌های عظیم را در وادی القری (می‌ان مدینه و شام) می‌بریدند و می‌تراشیدند. و با فرعون چه کرده است؟ فرعونی که دارای ساختمان‌های محکم و استواری به شکل میخ‌ها (ی وارونه همچون هرم) بود. اقوامی که در شهر‌ها و کشور‌ها طغیان و سرکشی کردند و در آنجا‌ها خیلی فساد و تباهی به راه انداختند». (الفجر: ۶-۱۴(
این پیام را در حالی بیان می‌کنم که قلبم به خاطر اندوه و ناراحتی ناشی از جنایت‌های نفرت‌انگیز و ناخوشایند توسط نیرو‌های کودتاچی ارتش و پلیس در روز چهارشنبه، ۱۴/۸/۲۰۱۳ از هم می‌شکافد. کودتاچیان به تحصن مسالمت‌آمیز میدان‌های رابعه عدویه و نهضت خاتمه دادند. در این تحصن پنجاه روزه آنان نظرات خود را بیان می‌کردند و پایبندیشان را به قانون اساسی و روند دموکراسی نشان می‌دادند و خواستار بازگشت رئیس جمهور منتخب و قانون اساسی مورد پذیرش اکثریت مردم مصر و مجلس شورای منتخب بودند و کودتای نظامی را که چهره‌ی خون‌آشام خود را نشان داد محکوم می‌کردند؛ کودتایی که در محل استقرار گارد ریاست جمهوری و جایگاه سخنرانی اخوان در میدان رابعه عدویه منجر به ۵۰۰ شهید و حدود ۶۰۰۰ نفر زخمی و بازداشت ۲۰۰۰ نفر در طی ۳ هفته گردید. به نظر می‌رسد که کودتاچیان از خونریزی و خون‌آشامی سیر نشده‌اند. از این‌رو دیروز به کشتاری جدید پرداختند که در خیانت رکورد سربازان وحشی دوران هولاکو و نرون امپراطور روم را شکستند و بر آن‌ها برتری یافتند. مصیبت و بلای عظیم در اینجاست که نقش و وظیفه‌ی ملی نیرو‌های کودتاگر و پلیس دفاع از میهن و شهروندان از جنایت‌های احتمالی در حق آنهاست؛ اما کودتاچیان به حقوق بخش بزرگی از ملت تجاوز کردند، که این نوع ظلم از ستمی که بزرگ‌ترین دشمنان مصر نسبت به آن‌ها روا داشتند زشت‌تر و ناخوشایند‌تر بود.
چنین جنایتی در ردیف جنایت‌های جنگی و غیر انسانی به شمار می‌آید. در طی نیم روز بالغ بر ۲۰۰۰ نفر شهید و۱۰ هزار نفر زخمی شدند و هزاران نفر بازداشت شدند. در حالی که رژیم مبارک در طی ۱۸ روز ۱۰۰۰ نفر را به شهادت رساند. اینان در نیم روز بیش از ۲۰۰۰ نفر را شهید کردند. علاوه بر این عملیات کشتار مردم با زشت‌ترین شیوه انجام گرفت. کودتاچیان، تحصن‌کنندگان را با آتش زدن چادر‌ها زنده سوزاندند و در‌‌‌ همان حال با اسلحه‌های پیشرفته به طرف آنان تیراندازی نمودند و برای جمع‌آوری جسد‌ها و زنده‌ها، بلدوزر‌ها را به کار گرفتند سپس آن‌ها را آتش زدند و به بیمارستان‌ها حمله کردند و زخمی‌هایی را که درحال درمان بودند به شهادت رساندند و بیمارستان را چنان آتش زدند که جسد‌ها را به زغال تبدیل نموده و مسجد رابعه‌ی عدویه را به آتش کشیدند.
آن کودتاچیان اینگونه دست به جنایت زدند و از شکنجه و عذاب مردم و کشتن آنان عاری از احساسات انسانی، با وحشی‌گری بی‌نظیر لذت می‌بردند و به امانت خود خیانت کردند و با فرمانده‌ی خود (محمد مرسی) مخالفت ورزیدند و ادعا نمودند که رفتارشان فقط برای دلسوزی نسبت به ملت مصر و ترس از بروز تفرقه میان آنان است. اگر این دلسوزی و ترحم است پس باید سنگدلی و بی‌رحمی چگونه باشد؟ و اگر این حمایت و حفظ مردم از تفرقه است پس از بین بردن اتحاد ملی و ایجاد جنگ داخلی باید چگونه باشد؟ حقیقت امری که برخی از آن بی‌خبرند و حتی از آنجانبداری می‌کنند و کودتای نظامی بر آن حریص است، بر کنار کردن مرسی از قدرت نبود؛ بلکه بر کرسی نشاندن نظامیان بر اریکه‌ی قدرت و تشکیل حکومت نظامی و دیکتاتوری و پلیسی و منع آزادی‌ها و دموکراسی و پایمال نمودن حقوق بشر و تداوم حکومت بود. آیا این تنها مقصود کودتاچیان نبود؟ علاوه بر این اعطای اختیار نامحدود به نیروهای سرکوبگر و پلیس ضد شورش آثار خود را در کشتارهای جایگاه سخنرانی رابعه‌ی عدویه و نهضت و سایر استان‌های مصر نشان داد. آیا این‌‌‌ همان چیزی نبود که می‌خواستند؟ یقیناً راهپیمایی‌هایی که دائماً در همه‌ی استان‌های مصر انجام می‌گیرد بیانگر این است که مردم مصر طعم آزادی را چشیده‌اند و بهای آن‌را با دادن شهید در انقلاب ۲۵ ژانویه ۲۰۱۱م پرداخته‌اند و ثمره‌ی بهای آن را هرچند سنگین بوده، از دست نداده‌اند. ملت مصر هرگز نخواهند پذیرفت که دوباره تحت سلطه‌ی حکومت نظامی زندگی کنند. الحمد لله این ملت شجاع و حافظ حقوق خود، مبارزه‌ی مسالمت‌آمیز را با وجود درنده‌خویی و وحشی‌گری کودتاچیان تجربه می‌کند؛ چرا که او کاملاً ایمان دارد که قدرتش در مسالمت‌آمیز بودن مبارزه است و آن‌را قوی‌ترین اسلحه می‌داند و همچنان در این حالت باقی خواهد ماند تا اینکه کودتا از بین رود.
بدانید که قطعاً خدای سبحان و متعال در کمین ستمگران است و راضی به کشتن انسان‌ها و دشمنی با آزادگان و مثله‌کردن جسدهای شهدا و کشتن مجروحان و سوزاندن مساجد و قرآن‌ها و بیمارستان‌ها نیست. و بی‌شک هرچند به ظالمان مهلت می‌دهد؛ اما سهل‌انگاری نمی‌کند و نادیده نمی‌گیرد و به زودی تازیانه‌ی عذابش را بر این قاتلان جنایت‌کار به خواست خدا خواهیم دید و به اذن خدا عذابی که در آخرت در انتظار آنهاست شدید‌تر و رنج‌آور‌تر خواهد بود. «وسیعلم الذین ظلموا أیَّ منقلب ینقلبون». «و ظالمان خواهند دانست که بازگشتشان به کجا و سرنوشتشان چگونه است». (شعرا: ۲۲۷)

وصلّ اللّهم علی سیدنا محمد وعلی آله وصحبه وسلَّم
قاهره ۹ شوال ۱۴۳۴ برابر با ۱۶ اگوست۲۰۱۳ میلادی
مرشد عام اخوان المسلمین