خدا از دیدگاه جهان بینی غیر دینی

تدوین و تقدیم : موسسه فرهنگی قرآن و سنت نبوی روانسر   

یکی از امتیازات انسان نسبت به سایر موجودات برخورداری از نعمت بزرگ شناخت و معرفت است  زیرا   جهان بینی ما ،از شناخت ما نشأت می گیرد و رفتار و گفتار ما هم از جهان بینی نشأت می گیرد.

اعمال ما برخاسته از جهان بینی ما ، و جهان بینی ما به شناخت ما وابسته است. ایدئولوژی، ( بایدها و نبایدها ) اینکه انسان چه کند و چه نکند ، چه چیز خوب و چه چیز بد است ، از جهان بینی آدمی نشات می گیرد .

 جهان بینی غیر دینی از علم نشأت می گیرد و بنا به باور طرفداران آن،این جهان بینی بر اصول و قوانین پایدار علمی استوار است.

از دیدگاه سوسیالیسم ، جهان هستی خالق و   آفریننده ای ندارد . چیزی به نام خدا واقعیت خارجی ندارد و  واژۀ خدا ساخته و پرداخته ذهن انسان است .

       از دیدگاه لیبرالیسم ،  با توجه به اینکه جهان بینی آنها علمی است و خدا هم جزو امورات غیبی است و در دایرۀ علم تجربی قرار نمی گیرد، موضع لیبرالیسم در قبال این امر ، عدم قبول و عدم انکار آن است . و اظهار می دارد با توجه به نظم حاکم بر هستی ،  احتمال اینکه آفریینده ای داشته باشد بیشتر است با این وصف آفرینندۀ جهان ( خدا ) جهان را آفریده و   کاری  به  کار جهان و جهانیان ندارد و ما هم کاری به کار او نداریم .

خدا از دیدگاه جهان بینی دینی

    جهان بینی اسلام،بر بدیهیات عقلی و برهان ( دلایل قرآنی ) استوار است. اسلام دربارۀ خداوند اعلام می نماید : « لا اله الاّ الله »

خلاصه مفهوم لا اله الاّ الله

                     – آفریننده ، رازق ، مدبر

                     – فرمانروا  ( قانونگذار )

لا اله                 – فریاد رس                –  شایسته توجه قلبی

الا الله               – معبود                     – شایسته پرستش      

کسی جز الله                                    – شایسته اطاعت محض

نیست

                      – رب          – جلب کننده منفعت ودفع کننده مضرت

                                       – مالک و صاحب

                                             – فرمانروا

                                        – فریادرس

      پیرو « لا اله الا الله » کسی است که با علم و بصیرت به وجود خداوند متعال به عنوان آفریننده و مدبر عالم هستی ایمان دارد و فقط او را به عنوان رازق و روزی رسان همه مخلوقات  می شناسد و سایر اشیاء و اشخاص را فقط اسبابِ کسب رزق و روزی می داند . همچنین خداوند متعال را به عنوان یگانه معبود شایسته ای      می شناسد که او را عبادت ( و برای کسب رضایش نماز ، زکات و روزه و حج و جهاد و نذر و قربانی و صدقه و دعا و نیایش بجا آورده و با او راز و نیاز و…  ) نماید و در تمام جوانب زندگی ( اجتماعی ، اقتصادی ، فرهنگی و سیاسی ) فقط قوانین و احکام او را منهج و برنامه زندگی خود قرار دهد و فقط از او اطاعت و فرمانبرداری نماید. و در دعا و راز و نیازهایش جز به الله به کس دیگری توجه قلبی ننماید و کس دیگری را جز الله ، فریادرس ومالکِ سود و زیان و جلب کننده منفعت و دفع کننده مضرت  نشناسد . و به پزشک و دارو هم به عنوان اسبابی بنگرد که در صورتی که اراده‌ی خداوند متعال بر مؤثر واقع شدن آنها تعلق بگیرد ، مفید و مؤثر واقع خواهند شد ، و خود  شفا دهنده ی مطلق نیستند و الاّ کسی در بیمارستانها جان نمی‌سپارد.

      بنابراین اگر کسی اینگونه به کلمه ی « لا اله الا الله » ایمان و اعتقاد قلبی داشته باشد  و به مقتضای آن عمل نماید و برخلاف آن رفتاری از خود بروز ندهد ، مؤمن به ” لا اله الا الله “ و موحد شناخته می شود .