نصیره حکمتی
بی تو هیچم بی تو پوچم خالقم
بی تو ای معشوق عالم بی کسم
.ای پناه و یار من ای دست رسم
آنگاه که یزدان پاک از روح بزرگوار و ارجمند خویش ، در کالبد آدم دمید ، همراه و همدمی از جنس خودش و آشنا با دردهایش کنارش قرار داد و حوای پاک یاور همیشگی آدم بود. با او در خوشی هایش ، سختی ها و حتی اشتباهاتش همراه بود.او بود، همیشه و بود و هست . خیلی وقت ها دلش می گیرد از بی توجهی ها ، اتهامات ، لطف های ظالمانه و…
وجودپرعظمتی که دلش وسیع به قدر دریاست و می تواند براحتی گل و لای کینه ها را که با جویبار زندگی در آن می ریزد ، در خود محو کند . آسمانی از محبت و مهربانی که اگر بتواند هدف والایی که برایش گذاشته شده به پایان برساند ، بهشت زیر پایش است . او چه می کند ؟ بذر آرامش و محبت را در زندگی می کارد .بیشتر به فکر بقیه است و کمتر خودش. اوست که آینده را می سازد. اوست که می تواند نقش های زیادی بپذیرد و خوب آنها را انجام دهد، چراکه می خواهد و می تواند . آمده ایم که باهم بگوییم آنچه را که می خواهیم و نشان دهیم آنچه را که می توانیم !!!
ثبت دیدگاه