فریبا قهرمانی / زندگی یعنی آزادی گرچه گذر این روزها فارغ از آزادی است. شب‌های سخت زمستان را با اندوه به صبح دیگر گره می خورد.
آسایش روح و روان آدمی دستخوش اخبار ناگوار گشته.
آرزوی داشتن تنی سالم ما را به سخره می گیرد و آن را مانند ظرفی شکستنی دودستی محکم نگه داشته‌ایم.
دست‌های ابریشمی را در غلافی پیچیده‌ایم که آلوده نگردد . در دام بیماری گرفتار نشویم و هرروز نفس‌مان را حبس می کنیم و از خود تست سلامت ریه می گیریم تا مبادا برای ادامه‌ی زندگی نفس کم بیاوریم.
در کش‌مکش این حدومرزها باید وجودمان را لبریز از مهر سازیم.
خانه محل امن برای ماندن گشته
خانه هرچند مجلل و مزین باشد، خواهش ها را پناه نمی‌دهد.
اگر در خانه بمانیم باکی نیست اما برای ماندن در خانه هم باید با رعایت اصولی قانونمند رفتار کنیم تا ظرف سلامتمان را خدشه‌دار نسازیم.
زندگی قراریست برای آزادی
انسان آزاد آفریده شده .
کاخ او سقف آسمانیست که در و دروازه‌اش نسیم خوش بادهاست
پنجره‌هایش جلوه‌های زیبایی از مناظر زمین است که با دیدن جنگل و کوه و دریا لذت‌بخش می سازد.
درست است که بخشی از این قانون‌ها زندگی را بر ما تنگ می‌سازد اما با رعایت آن حجم بالایی از خرد و آگهی را به ما ارمغان می‌دهد .
تا در مقابل طوفان بی امان این بیماری مقاوم باشیم و در مواجهه با ویروس کرونا همچون دریا قوی باشیم همانند کف موج که به ساحل کشیده میشود از قدرت دریا محروم نشویم.
نیک می‌دانیم که هرکدام از ما برگی از باغ زیبایی خداوندیم که در آزردن و درد کشیدن‌هایمان، شکستن پوسته‌ی فهم و خرد نهفته‌ی است .
همانگونه که هسته‌ی میوه باید بشکند تا مغز آن آفتاب ببیند، مانیز باید با این دردها آشنا شویم تا با کوچکترین خطا و اشتباهی در شیوع آن سهیم نباشیم.
روزهای پایانی زمستان سخت می گذرد.
اندوه پایان سال ۹۸ را با متانت و صبوری از خود عبور خواهیم داد .
هرچند بسیاری از این دردهارا خودمان برای هم برگزیده‌ایم.
در کنار این درد تلخ همچنان دست‌وپا می زنیم و تنها از طبیب حاذق خویش می خواهیم که بیماران را شفا دهد و آسایش و آرامش را به جهان بازگرداند و تنها از قدرت ذات ناپیدای الهی سلامت تن و روان همه ی انسان ها را خواستاریم.
ثبت دیدگاه